Brak porozumienia w związku.

Jestem z moim chłopakiem już 5 lat. Jestem z nim, ale czuję, że się nie spełniam. On zajmuje się ciągle swoimi sprawami, ja prawie wogóle nie wychodzę z domu. Mimo tego że mam 20 lat, czuję się jak kura domowa, sprzątam, gotuję. Nie mieszkamy razem. Myślałam, że moje życie będzie wyglądało inaczej. Brak mi wiary w siebie, brak chęci do życia. Nie wiem co chciałabym robić w życiu. Nawet jeżeli czymś się interesuję to boję się że za mało wiem i nie będę w tym dobra. Najchętniej nic bym nie robiła. Mam marzenia, marzę o własnym domie, o rodzinie, dziecku (chociaż ostatnio nawet myśl o tym że musiałabym się nim zajmować mnie dobija, wstawać w nocy, robić wokół niego nawet jakby mi się nie chciało), chciałabym mieć też dobrą pracę, własną firmę... Jednak nic mi się nie układa, nikt we mnie nie wierzy, nie mam wsparcia, jestem ciągle ograniczana i każdy mówi mi co mam robić i gdzie mam mieszkać. Najlepiej by było dla wszystkich jakbym pomagała w domu i była wiecznie grzeczną dziewczynką. Czuję się uwięziona. Ponad to wszystko mój chłopak ma całkowicie odmienne pasje, ma swoje sprawy, jedynie marzenia mamy takie same. Ale czy to wypali? Boję się że zostawi mnie gdybyśmy mieli dziecko i będę się musiała wszystkim sama zajmować, a on dalej spełniałby się w swoich pasjach. Dużo rozmawiamy, ale ostatnio te rozmowy do niczego nie prowadzą, ja mu mówie o tym co mnie boli, ale on tylko mówi że ma dość już mojego marudzenia.