Nie wiem w jakim celu powstał ten temat

pośród odoru gnijącego truchła, usychającej roślinności, ciszy przepełnionej krzykiem, oślepiającego mroku, nie możesz liczyć na zmianę, nie ujrzysz przyszłości Przez jakiś czas to miało sens, było pełne magii, uroku Dałaś mi tak wiele. Wciąż o więcej prosiłam Teraz nie mam nic, wszystko nagle zniknęło Otworzyłaś mi oczy, lecz wszystko co miałam, dziś straciłam Nie czuję nic, nie widzę nic, złudzenie jak bańka prysnęło Świat inaczej wygląda, pozwalam chwilom mijać Przegrałam dla Ciebie, przegrywam codzień Chciałabym móc do końca swych dni szczęście z Ciebie spijać Niestety dziś pozostaje mi tylko Twój cień Wyciągam rękę lecz dosięgnąć Cię nie zdołam, Widzę Cię codzień, lecz przepaść między nami, Otwieram usta lecz bez dzwięku Twoje imię wołam Wszyscy, którzy Cię spotkają, na zawsze zostaną sami