ZACZYNAM ŻAŁOWAC, ŻE W OGÓLE ROBIMY T0 WESELE!

czuje, że przez ten czas to ślubu jeszcze tak sobie nerwów naszarpię, że do lipca będę siwa. - Moja świadkowa ma mnie w dupie. Od 2 tyg proszę ją o spotkanie a ona w kółko się wykręca. Chciałam porozmawiac z nią na temat dokumentów itp, o tym że przed ślubem jedziemy na zdjęcia i zeby była wczesniej gotowa itp. Ja szczerze mówiac nic od niej nie wymagam, za nic nie musiała płacic, w niczym nie musiała mi pomagac ale myślę ze mogłaby mi poświęcic choc pół godz na to co chce jej przekazac. tylko że jej się nie chce i chyba nie bardzo ją to wszystko interesuje. - Goście obrazają się że nie zaprosiłam tego czy tamtego. i tak wyszło nam bardzo dużo osób bo 130 a mój ojciec jeszcze najchętniej doprosiłby wszystkich swoich kumpli z pracy. Do tego klóci się ze mną zebym zaprosiła jego brata narkomana ktorego ja nie chce zaprosic bo sie boje że zrobi komuś krzywde jest nieobliczalny. - Goście nam się wpraszają, zapraszamy jednego kuzyna który już planuje ze przyjedzie ze swoim bratem bo mysli ze tamten tez bedzie zapr. - Mój narzeczony ma focha bo zaprosiłam swoją koleżankę a tak się składa że ona jest teraz w związku z facetem którego on nie trawi bo miał tak kiedyś z nim jakieś spięcia. Ja zapraszam ją a nie jego no ale ona pewnie go wezmie. Mój narzeczony klóci sie ze mną ze takiego chama nie chce widziec na swoim weselu. Teraz siedze i sie zastanawiam po co mi to było. na początku zapowiadało się tak fajnie, wszystkie przygotowanie szły sprawnie a teraz jest jeden wielki młyn. Żałuje ze w ogóle robimy to wesele

dobrze ci tak

slub , to jedyny dzień i zakładam,że wymarzony dla kazdej kobiety. Wiec wg mnie powinnas robić to co uważasz za sluszne. I nie spinaj sie tak bo to dopiero poczatek niestety... Pozdrawiam serdecznie. 3maj się.