DUŻO LUDZI POTRAFI GADAĆ, ALE NIE WSZYSCY POTRAFIĄ ROZMAWIAĆ...

Chciałabym podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Bardzo lubię rozmawiać z ludźmi, jednak męczą mnie osoby, które preferują "rozmowę" polegającą na wymianie monologów. Niby taki człowiek jest wygadany, ale tak naprawdę ciężko się z nim dogadać. Najpierw przez długi czas opowiada o sobie, np. streszcza swój dzień łącznie ze wszystkimi nudnymi szczegółami, buzia mu się nie zamyka, nie daje dojść do słowa, a jak już się zmęczy tym ględzeniem to oczekuje, że druga osoba też będzie opowiadać coś o sobie przez godzinę, a jak tak nie jest to jest wielce zdziwiony. Ja preferuję luźną rozmowę na zasadzie: trochę on coś powie, trochę ja. Nawet jak opowiadam coś o sobie to też lubię jak druga osoba o coś mnie spyta, doda coś od siebie, a nie że ja się nagadam aż do zmęczenia. Tak samo nie lubię kogoś cały czas słuchać i nie być dopuszczana do słowa. No ok, zdarzają się ciekawe historie, których opowiedzenie zajmuje trochę czasu, ale naprawdę nie mam ochoty przez pół godziny słuchać o tym jak ktoś np. był na uczelni i rozmawiał z promotorem o pracy magisterskiej, a niestety często spotykam się z ludźmi, którzy potrafią gadać i gadać o jakimś zwyczajnym, nieciekawym zdarzeniu, które można streścić w kilku zdaniach. Po takim długim ględzeniu już mnie uszy bolą, nudzę się i przestają słuchać. A jak wy lubicie się komunikować?

aurelio bardzo cie proszę WYPIERDALAJ!!!!!!!!!!!!!!!!

hmm ja lubie tez wlasnie troche ja troche ktos:) a monologi mnie mecza, najczesciej przytakuje komus a mysle kiedy wreszcie skonczy :P nie lubie tez kiedy widac ze ktos mnie nie slucha i ni stad ni zowad daje jakis nowy watek w ogole nie nawiazujac do tego co mowilam wczesniej. mialam takiego kolege ktory gledzil tylko o sobie, a to co ja mowilam to nie mozna bylo liczyc na komentarz z jego strony, moje slowa uznawal chyba za niewazne

Ja też grzecznie przytakuję i myślę sobie: Skończ już!!! Z drugiej strony nieraz czuję się też trochę niezręcznie jak druga osoba milczy i chce słuchać mojego długiego monologu. Jakbyśmy nie mogli normalnie wymieniać zdań. :)