Słabość do nieodpowiednich mężczyzn

Cześć. Mam 23 lata i jak do tej pory nie zaznałam w swoim życiu prawdziwej miłości. Nigdy nie byłam w żadnym związku, nigdy też nie poznałam smaku pocałunków, seksu. I to nie dlatego, że nie było ku temu okazji - co jakiś czas spotykałam mężczyzn, którzy byliby mną zainteresowani, ale co z tego, skoro większość z nich w ogóle mnie nie interesowała. Introwertyczna, chłodna z natury, z bliznami z przeszłości w psychice, nie umiałam się otworzyć na facetów, na związki. Jeśli ktoś mnie interesował, to jedynie mężczyźni, z którymi być nie mogłam. Na mojej liście miłosnych rozczarowań miłosnych znaleźć można m.in. geja, schizofrenika, fobika społecznego, a ostatnio żonatego psychologa, który prowadzi moją terapię.... Dlaczego ciągle trafiam na nieodpowiednich, nieosiągalnych facetów, a ci, którzy przychyliliby mi nieba, nie istnieją w zasięgu moich uczuć?

W dodatku źle się czuję, czując coś do żonatego faceta. Co prawda nie poczyniłam do tej pory żadnych przynoszących szkodę starań, no i dalej nie zamierzam tego robić, ale samo to, że myślę o nim nie jak o psychologu, a jak o mężczyźnie...

Skąd się to bierze?

z takim bagażem zacznij od terapii

psychologa sobie daruj - nie dość , ze ma rodzinę , to jeszcze wkręcasz sobie jakieś uczucia tylko dlatego , że on Cie rozumie i Cie wysłucha...

Przeszłam już jedną terapię, teraz chodzę na drugą. Nie powiem, znacznie się wzmocniłam psychicznie, patrzę inaczej na życie i częściowo moje fobie usunęły się w kąt, ale z mężczyznami nadal u mnie kiepsko. Jestem przerażona ich zainteresowaniem, wstydzę się okazywać swoje uczucia względem któregoś z nich. Boję się odtrącenia, tego, że któryś uzna mnie za kogoś poniżej swoich oczekiwań.

Skąd się to bierze? sama przyjmujesz do siebie podejrzanych typów - skoro byłaś w takich związkach z nimi, zamiast ich odrzucić

Oczywiście, że z psychologiem nie wiążę żadnych nadziei, nie potrafiłabym nawet mu powiedzieć o swoich emocjach, więc póki co staram się neutralizować kontakt jak tylko mogę. Z drugiej strony ciągle o nim myślę, co utrudnia mi leczenie.

Przecież piszę, że nie byłam w żadnym związku do tej pory. To jedynie potajemne, ukryte fascynacje, które jednak wystarczająco ranią.

musisz zwiększyć własną samoocenę - jesteś warta szczęscia i to nie chodzi o to żeby sprostać cudzym oczekiwaniom i wymaganiom - nie na tym miłość polega

to że psycholog zrozumie i wysłucha to jego praca - po co ta fascynacja? sama rzucasz sobie kłody pod nogi... zmień psychologa :D to się wyleczysz :)

Masz rację, z moją samooceną wciąż jeszcze nie jest najlepiej, więc może stąd takie podejście. Zarazem czasem mam wrażenie, że mężczyźni, którzy mnie interesują, nigdy nie będą zadowoleni z tego, kim jestem.

Sonatkaa88 tak ale na liście są dewianci i to juz jest ciekawe , że Cie zawiedli zamiast odstraszać

Sonatkaa88 właśnie źle napisałem , zamiast w związkach miało być" w marzeniach" - sorry za błąd

Nie uważam ich za dewiantów, dwóch z nich to po prostu kolejni zagubieni w życiu ludzie.

Będę za godzinę:)

moze i zagubieni - nie zaprzeczam , lecz część z tych ludzi pomaga swojej zgubie i to jest zadziwiające - zupełnie świadomie wybierają i kształtuję tą wolę

poza tym widocznie takie typy Cię jarają i fascynują - jednak co innego byc chorym , a co innego zdrowo walniętym

zaraz zaraz,na liście jakich miłosnych rozczarowań skoro nigdy nie byłaś w związku? i jeszcze raz się powtórzę - miłość to nie jest sprostanie czyimś wymaganiom i oczekiwaniom... co ty masz za świat w swojej głowie??

Mam słabość do janusza.