czy mozna znów pokochać tak jak za pierwszym razem?

Dopadły mnie ostatnio przemyślenia z przykrymi dość wnioskami... Nie zgodzę się ze stwiedzeniem, że kochać można tylko raz, ale pierwsza miłość jest najpiękniejsza, najsilniejsza i zostaje w pamięci do końca, zadna kolejna nie jest w stanie jej dorównać. Pierwsze silne uczucie jest z reguły jeszcze naiwne, ale słodkie i urocze w tej naiwnośći, przekonaniu, że to już "do końca", w poczuciu przynależenia do kogoś na 100%. Niestety, takie związki często (pewnie nawet bardzo często) nie wytrzymują próby czasu, bo postępowania w związku nabieramy wraz z doświadczeniem i wiekiem. Widzę to po sobie, bo moja pierwsza miłość nie wytrzymała próby czasu i...każda kolejna relacja nie dorównywała jej nawet w niewielkim stopniu. Zaczynało się silnie, rokując na wielkie zauroczenie, ale motyle w brzuchu dość szybko się ulatniały, w efekcie czego przez dwa lata byłam sama. Teraz jestem z kimś, zależy mi, jest zauroczenie, były motyle, ale...nie czuje TEGO, tamtej magii. Mimo, że o moim byłym chłopaku już nie myślę w kategoriach związku, potrafię nawet zamienić z nim parę słów po koleżeńsku, ale niczego więcej nie chcę. Obawiam się, że człowiek dysponuje jakimiś zasobami uczuć, które może komuś dać, ja obawiam się, że swoje wyczerpałam w znacznej mierze i teraz...to po prostu nie to samo. Jak myślicie? Czy da się pokochać znów tak jak za pierwszym razem? Czy to kwestia czasu i pracy nad związkiem? A może to mrzonka i każda "dorosła" miłość zawiera w sobie jakąś dozę rozsądku na miejsce tej pierwszej magii?

"bo postępowania w związku nabieramy wraz z doświadczeniem i wiekiem." miało być oczywiście "uczymy się wraz z doświadczeniem i wiekiem".