osobne spanie, osobne pokoje w związku - czy jestem dziwadłem?

Zauważyłam że gdy komuś o tym mówimy, to patrzy na nas dziwnie. Pewnie myśli, że mamy jakieś problemy, że wcale się nie kochamy i niedługo się rozstaniemy albo że jesteśmy dziwakami. A my się naprawdę szaleńczo kochamy, po 6 latach jest tak samo jak na początku. Życie erotyczne też w porządku, seks średnio co 2 dni. Czy to naprawdę takie dziwne, że każde ma swój osobny pokój, swoje szafy, swoje łózka? Że on robi coś u siebie, ja u siebie, a razem spędzamy wieczory? Że osobno śpimy? Spaliśmy przez pierwsze pół roku razem i było strasznie. On chrapał, ja się wierciłam, wstyd było puścić bąka czy porządnie beknąć. Nie wysypialiśmy się. Czy są tu osoby które są w naprawdę udanym związku a jednak mają osobne pokoje i nie śpią razem?

Dla mnie to dziwne ale niech kazdy zyje po swojemu ;)

skoro stać was na tyle pokoi pozazdrościć

dla mnie to tez dziwne ale skoro wam pasuje...

fajnie, że macie osobne pokoje dzienne, przestrzeń tlyko dla siebei, gdzie możesz ajac sie swoimi sprawami :) co do osobnych lóżek, to dziwne, dziwne tez ze bedac tly erazem wstydzicie sie beknąc przy sobie :O

ja tam uwazam, ze nie ma to jak spanie w osobnym łózku w SWOIM pokoju :-) i zdecydowanie popieram.

spie z mezem mamy wspolna sypialnie, ale tez mamy oddzielne pokoje, mamy 4pokojowe mieszkanie i mamy duzy pokoj i sypialnie wspolna a dwa pozostale kazde ma swoje miejsce. I tak jest bardzo dobrze

Opowiadacie innym ludziom jak i gdzie spicie? Ciekawe.

ja czasami opowiadam ludziom jak do nas przyjda czemu mamy dwa osobne pokoje, wiec moze oni tez jak ktos przyjdzie i zoabczy dwa lozka.

Dla mnie dziwne, ale wasza sprawa. My mamy wspolna sypialnie z wielkim lozkiem i wspolna lazienka, a bekania czy pierdzenia nikt sie w zwiazku nie wstydzi. Mamy tez kazde z nas osobne pokoje/biura w domu (mamy duzy dom), gdzie kazde trzyma swoje rzeczy, ja lubie sobie czasami tam siedziec sama, ale na oddzielna sypialnie sie nie zgodze, bo dla mnie to bylo by jak zblizanie sie do konca zwiazku. Osobne spanie kojarzy mi sie z pewnym kuzynem, ktory spi razem ze swoja 7letnia corka, a jego zona spi w innym pokoju z 4letnia corka. Niby wszystko miedzy nimi w porzdku, nie kloca sie, sznuja, ale milosci to miedzy nimi nie widac. Ot nudni ludzi bedacy ze soba ze wzgledu na dzieci.

Też potrzebuję czasami pobyć sama i mieć trochę przestrzeni dla siebie, więc idea dwóch pokojów bardzo mi się podoba. Jednak osobnego spania nie rozumiem. Dla mnie zasypianie w ramionach mojego mężczyzny i poranne budzenie się to najpiękniejsze chwile dnia. To chwile, kiedy możemy okazać sobie trochę czułości, przytulić się, pogadać. To jest po prostu najcudowniejsze uczucie pod słońcem. W życiu bym z tego dobrowolnie nie zrezygnowała. Rozumiem, że problemem może być chrapanie, ale wolałabym wsadzić sobie zatyczki do uszu i dalej wtulać się w ukochanego.

Skoro to tyle lat zdawało egzamin to po co się innymi przejmować?

Annica ma racj:)

a ja jak najbardziej rozumiem osobne spanie. Często bywa tak, że ludziom ciężko się śpi razem: jedno się rozpycha, drugie chrapie i w efekcie oboje są niewyspani. Jak będą chcieli się poprzytulać to przecież mogą w jednym łóżku spać i to nawet może mieć dobre strony - w końcu pytanie "to o u kogo dzisiaj śpimy" brzmi całkiem ciekawie w stałym związku :-)

Uważam, że to super pomysł. Jak pracowałam w Niemczech to bardzo często się z tym spotykałam. W takiej sytuacji można się porządnie wyspać i odpocząć.

pierdolniesz sobie numerek i spadasz do siebie pomarzyc o pięknej miłości