Zastanawiam się co robić

Skończyłam 17 lat. Mój problem trwa już dość długo. Nie wiem czy to coś da, że go tu opiszę, ale muszę to wyrzucić z siebie. Trzy lata temu zakochałam się w osobie, z którą nigdy realnie nie mogłabym być. Na początku to nie był wielki problem. Często o nim myślałam, wyobrażałam sobie, że jestem z nim itd. Do czasu wystarczała mi wyobraźnia i nie robiłam z tego problemu. Z czasem jednak zaczęła mi wzrastać ochota na seks, a szczególnie w tym roku. To mi czasem przeszkadzało w skupieniu się na nauce i innych obowiązkach. Siadając do książek odczuwałam większe napięcie. Czułam, że już nie panuję nad sobą. Mimo to jakoś z nauką dałam radę, ale ze mną nie jest najlepiej. Często czuję się rozdrażniona, wszystko mnie denerwuje, płaczę, bo nikogo przy mnie nie ma. Nigdy nie miałam chłopaka, co najwyżej kolegę do zwykłej rozmowy na szkolnym korytarzu. Moja wyobraźnia już tak na mnie nie działa jak wcześniej. Wiem, że nie mogę być z osobą, której pragnę, to nierealne. A o seksie często myślę. Dlatego zastanawiam się czy nie poszukać sobie kogoś do seksu. Wiem, że to może nie jest zbyt mądre, mogą z tego być różne konsekwencje, a ja jestem jeszcze młoda. Ja już naprawdę nie wiem co robić i czuję się samotna. :( W końcu dostałam jakiejś obsesji na puncie seksu. Czasem w tym roku zastanawiałam się nad jakimiś ludźmi i myślałam czy oni uprawiają seks, a jeśli tak to w jaki sposób. To mnie jeszcze bardziej dołowało, bo wiem, że ja nie mam nikogo. :( ;( Wszystkie moje myśli kierowały się w tę stronę. Kiedyś myślałam, nawet jeszcze dwa lata temu, że wystarczy mi wyobraźnia do zaspokajania się, ale teraz rzeczywistość okazała się inna. Potrzebuję bliskości w realu. Może to skomplikowane co napisałam, ale to szczera prawda. Może mógłby mi ktoś pomóc?