Dlaczego moja mama lubi robić z siebie ofiarę losu?

Ciągle szuka sytuacji, żeby wszystkim udowodnić, że wszyscy ją traktują jak psa, że ją nikt nie kocha, że jest taka biedna i nikt o niej nie myśli, co jest oczywiście nie prawdą... Taki przykład: tata robi herbatę, pyta się kto chce, ja mówię, brat mówi, mama nie. Zrobił, a mama tylko obserwuje. Jak się skończy wszystko i każdy się rozchodzi do pokoju, to się zaczynają pretensje, że jej nikt nie zrobił i to chyba jasne, że chce i bla bla bla... A jak jej zrobimy, to, że ją nie pytamy o zdanie. O CO CHODZI! Nie wiemy już jak reagować na takie doczepienie się do wszystkiego i wyszukaniu we wszystkim faktu, ŻE JEJ NIKT NIE CHCE...:| pomocy.

zabierzcie ja do psychiatry po prostu

Tyle, że to nie jest takie łatwe. Jak z nią próbuje o tym porozmawiać, to się wypiera i wkurza, że takiego czegoś nie ma, że ja wymyślam itd. I oczywiście nikt z tym nic nie zrobi, tylko ja muszę rozmawiać. Tata się boi -.-

menopausa moim zdaniem

Menopauza, w wieku 56 lat? Ile trwa ten proces wkurwiania społeczeństwa?! Bo w sumie wcześniej taka nie była...

Moja mama jest przez cale zycie moje taka ja mam 26 lat i psychicznie juz nie wytrzymuje interesuje sie nia z siostrami ale nic to nie daje w wieku 37 lat zachorowala na depresje moja mama i jest okropna ma na chwile obecna 57 lat zniszczyla mi psychike i moim siostrom .Cale zycie sie z nia meczymy pomocy nie chce psychiatrycznie sie leczy ale to na nic aby na chwile pomaga.....ryczec nam sie chce ale nic nie srobimy

Straszne to jest bo odbija sie to na najblizszych .Sama musialam skorzystac z terapii bo mialam wyczerpane nerwy i zachorowalan ba nerwice lekowa ale jest juz ok czasem nie ma sie wplywu na charakter drugiego czlowieka