dzieli nas granica juz ponad dwa lata..

kocham go bardzo mocno.. ale juz trace sily.. potrzebuje kogos kto bedzie przy mnie caly czas, bedzie wspieral, kochal- okazywal to.. tak bardzo chcialabym zeby byl to on. ale raczej to niemozliwe. do niego rowniez nie moge pojechac... (praca) no i sie poryczalam.. :o czuje sie taka niedoceniana, niekochana.. jego milosc widze, czuje dopiero jak przyjedzie.. na odleglosc jest zimny, chlodny, rzadki kontakt. no i co mam zrobic? jak pomysle ze mam sie z nim rozstac, to mysle ze wole byc z nim i cierpiec niz sie rozstac i cierpiec jeszcze bardziej.. co zrobic? byla ktoras w mojej sytuacji??