Jak to jest z Waszymi małżeństwami po urodzeniu dziecka?

Czy po urodzeniu dziecka coś się zmieniło w Waszym małżeństwie? Bo mi się wydaje, że coś nam umknęło, nawet nie wiem kiedy. Niby wszystko jest dobrze, kochamy się, kochamy dziecko, dzielimy się obowiązkami. Ale czasem nachodzą mnie myśli, a w zasadzie bardziej czuje jakby mi czegoś brakowało, jakby coś się skończyło...Nawet nie potrafię tego nazwać. Zdarza Wam się taka nostalgia? Dodam, że to nie depresja poporodowa, bo dziecko ma 3 lata, wychodzimy często gdzieś sami - dziecko wtedy jest pod opieką opiekunki, nadal jesteśmy spontaniczni. Dziecko było planowane i mocno wyczekane. Nie wiem o co tak naprawdę chodzi?

Może to nie o dziecko chodzi?

Nie właśnie chyba o dziecko, a raczej o zmiany jakie zaszły po jego narodzeniu. Jednak wcześniej byliśmy przez wiele lat we dwoje. Nie wiem w sumie. Może za starzy jesteśmy na rodziców?

Z chwilą zajścia w ciąże, zakończyliście pewien etap waszego wspolnego zycia. Dlatego może takie mysli Cie na chodzą. TYeraz musicie byc odpowiedzialni :P Już nigdy nie bedzie tak fajnie ;) Każdy miewa takie myśli, pogadaj o tym z mezem, na pewno tez tak ma :)

Głupio mi gadać z mężem, bo nie wiem dokładnie o co mi chodzi. Liczyłam, że może są tu jakieś kobiety, które pomogą mi sprecyzować te myśli i nazwać problem po imieniu, żeby wiedzieć o czy rozmawiać z mężem... On jest wspaniały, kochany, ale jak mu nie powiesz wprost, to powie, że pewnie mi się okres zbliża :p a on mnie kocha nadal tak samo, a nawet mocniej i po rozmowie....

Doceń to co masz. Najlepiej sama uporaj sie z tymi myślami, siła sugestii jest duża. Jeszcze Ci wmówią jakieś pierdoły i dostaniesz szajby :P Pogadaj z mężem o tym co czujesz, od tego go masz :)

Chyba sobie po prostu daruję. Mój mąż to dobry facet, ale jak mówię - prosty jak konstrukcja cepa. Takie filozoficzne przemyślenia to jego zdaniem babskie fanaberie. A doceniam go bardzo, bo który mąż robi żonie masaż stóp po powrocie z pracy, albo wstawał na zmiany do dziecka w nocy? Doceniał zaangażowanie w domu i sam z siebie pomagał. Tylko tam gdzieś daleko z tyłu głowy taka dziwna myśl się plącze... W każdym razie dzięki.

a ile masz lat ze za starzy na rodziców?

37 i 39.

e to nie jestescie za starzy... moze wdarła sie w wasze zycie rutyna? moze idz do jakiejs poradni malzenskiej albo cos takiego?

Chyba po prostu sobie odpuszczę... Rutyna? Raczej nie, bo dwa tygodnie temu o 19 w piątek postanowiliśmy jechać na weekend i godzinę później byliśmy już w drodze...

może chodzi o to, że kiedyś mogłaś w każdej chwili ubrać się i wyjść z domu? z mężem albo sama. a teraz kiedy masz na to ochotę musisz zadzwonić po opiekunkę, zostawić małemu coś do jedzenia itd. tzw odpowiedzialnosc moze Cie dopadla?:)P

kiedyś po pracy moglas walnac sie przed tv albo godzine malowac paznokcie. teraz trzeba sie pobawic z dzieckiem.. moze brakuje Ci chwili dla siebie, odsapniecia?

Hej, autorko, Ty nie jestes mna czasami ??? :D WSZYSTKO sie zgadza, nawet ten spontaniczny wypad na week-end dwa tygodnie temu :)... tylko my ODROBINE starsi jestesmy :) Tez tak mam... ale jak dla mnie to nie przez dziecko :) ... jak dla mnie to po prostu przeszlismy na "inny etap" w naszym malzenstwie :)