Co ze mną jest nie tak? brak przyjaciół

hej podpowiedzcie może we własnych oczach jestem fajną, refleksyjna, dowcipną i lojalną osoba Mam oczywiście pewne wady - nie jestem zwierzęciem imprezowym ale nie jestem tez odludkiem, bardzo lubię towarzystwo moim problemem jest brak przyjaciół, oczywiście mam znajomych, ale relacje są powierzchowne. Nie brak mi otwartości, przeciwnie - staram się inicjowac kontakty, pamietam o urodzinach, zawsze chętnie wyslucham i pomoge jednak sa to dzialania jednostronne, tak jakby tylko mnie zależało znajomi sami bardzo rzadko inicjują czy podtrzymuja kontakt trudno mi w związku z tym zbudować jakąś bliższą relację Zaczynam się zastanawiac czy to ze mną jest wszystko w porządku. moze jestem zbyt otwartą osoba za mało niedostepną?

A jak wyglądasz? Pokaż fotkę..

wygladam normalnie ps: jestem osobą zamężną :) ale czasem brakuje mi przyjaciół poza domem

Normalnie? A ile masz lat? Ja jestem w związku i tez mi tego brakuje :) Jednak zawsze można porozmawiać :)

A może trzymają dystans wiedząc ze jesteś mężatką? Niektórzy są na to uczuleni - faceci: aaa już niedostępna, kobiety: ta to ma szczęście, niech spada ;)

ok 30 lat wiekszość znajomych to też ludzie mężaci czy żonaci

No widzisz sama rozmowa ze mną.. Trochę krótka :) Rozpisz się :) Mówisz że potrzebujesz znajomych.. A jak Ci jest w małżeństwie?

nic z nikim nie jest nie tak - zwyczajnie każdy zabiegany. Jeśli brakuje tobie towarzystwa bo nikt nie inicjuje spotkań to ty je inicjuj, ale na tłumy znajomych nie ma co liczyć jesli prowadzisz ustabilizowane życie. Może wystarczy jedna ale dobra przyjaciółka? :)

O czym mam się rozpisywać? małżonka nie chce w to mieszać, nie ejst idealnie, ale może być nie szukam romansu właśnie był ktoś kto wydawał się przyjacielem ale mnie ta osoba odsunęła, cały czas ja musiałam zabiegać ja wykazywałam inicjatywę, słuchałam o problemach potrzebna byłam do pocieszenia a kiedy sama chciałam sie wygadać to nagle brak czasu

mam od jakiegoś czasu podobny problem....gdy źle mi się działo w życiu miałam znajomych na pęczki: pocieszali, wydzwaniali, odwiedzali....dzisiaj mam dobre życie a oni nie mają dla mnie czasu...przestałam zabiegać o ich zainteresowanie bo mam w doopie takie koleżeństwo: dać im wszystko a w zamian nie dostać nic :(

Po 30stce trudno budowac zdrowe relacje z ludzmi,poniewaz kazdy przewaznie ma juz swoje ustatkowane zycie .Kazdy zyje swoimi problemami i nie za bardzo chce sluchac o problemach innych ludzi.Stad popularnosc takich postali jak kafeteria,gdzie mozna sie wygadac i zawsze ktos cos poradzi .Najlatwiej poznac kogos od serca majac wspolne pasje zainteresowania. Niekoniecznie przyczyna tkwi w Tobie, tylko wlasnie w tym,ze kazdy w tym wieku zyje swoim zyciem. I nic sie nie chce ;))))) A co do tej osoby tooooo, widocznie nie byla warta Twojej przyjazni.Gdyby jej zalezalao nie zostawilaby tak tej relacji.

ale kafeteria nie zastąpi bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem

Nie zastąpi,ale jest namiastką. Można poznać wielu wartościowych ludzi.

odludztwo jest super