Pomocy!

w jaki sposób Wokulski został wyleczony z swojej miłości do Łęckiej???????????

nie pamiętam

o ile dobrze pamiętam to pomogła mu herbata z rumianku

wujek Google wie, zapytaj się jego on wie wszystko

Stanisław Wokulski wśród pędu życia, pośród nowych obowiązków i interesów zakochuje się bez pamięci w Izabeli Łęckiej. To właśnie miłość do niej sprawia, że postanawia zdobyć majątek. Czyni to dlatego, by zdobyć kobietę z arystokratycznego rodu. Pracuje w myśl nowych idei, ale z pobudek romantycznych. Zakochany bez pamięci traci dla niej głowę. Zachowuje się nierozważnie i pochopnie, iście romantycznie. Wzywa na pojedynek barona Krzeszowskiego, kupuje za dziewięćdziesiąt tysięcy rubli kamienicę Łęckich, mimo świadomości, że nie jest ona tyle warta, ratując w ten sposób posag panny Izabeli. Odkupuje jej rodzinne srebra, tylko po to, by je później zwrócić. Wszystkie te jego działania pójdą na marne, gdy Wokulski ocknie się i przejrzy na oczy, uświadomi sobie że możliwość zdobycia Izabeli jest nierealne, niemożliwe, że to tylko złudzenia. Pragnienie zdobycia panny Izabeli jest tylko złudzeniem, które z czasem szybko zgaśnie w oczach Wokulskiego. Można powiedzieć, że Wokulski jest romantykiem, który musiał się odnaleźć w nowej rzeczywistości dziejowej. Niestety Wokulski gubił się w takim świecie i dzięki temu wiele jego licznych pragnień, dążeń okazało się okrutnymi złudzeniami, które z czasem tracił. Czas i historia wymusiły na nim nowe postawy, nowe zachowania, lecz w duszy pozostał tym samym romantykiem wychowanym na literaturze romantycznej, biorącym udział w powstaniu styczniowym. Romantyczna i tragiczna jednocześnie miłość pociągnęła za sobą szereg irracjonalnych zachowań, aż po próbę samobójczą, która jest bliska postawie takich bohaterów jak Werter, Gustaw, czy Kordian. Doktor Szuman bardzo trafnie określił Wokulskiego jako, że: ,,stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego.

Przyłapał ją na zdradzie. Zabawiała się z kuzynem i miała czelność rozmawiać z nim o tym, kiedy to Wokulski siedział obok (rzecz działa się w pociągu). Rozmowa z kuzynem prowadzona w języku angielskim, Iza niesłusznie zakładała, że plebejusz Wokulski tego języka nie zna. No i wydało się.

Fajną rozprawę nad miłością Wokulskiego do Izabelli napisała O.Tokarczuk. Tytuł ten sam -"lalka"

Wokulski nie wyleczył się z tej miłości nigdy. Próbował się zabić, ale został uratowany, a koniec jest taki, że nie wiemy, czy wysadził się w powietrze, czy wyjechał na zawsze. Bardzo lubię tę postać.

Dziękuje;)