Brakuje mi bliskiej osoby.

Straciłam wszystkich znajomych, a przede wszystkim moją ukochaną przyjaciółkę. Tak bardzo mi jej brakuje. Tych chwil, które przeżyłyśmy i już nie przeżyjemy. Tyle wydarzeń, które będą w mojej pamięci do końca życia. Nienawidzi mnie. I tak nigdy nie byłam zbyt lubiana, a ona była jedyną osobą, która mnie zaakceptowała taką, jaką jestem. A ja teraz płaczę, bo nie mam z kim porozmawiać, wyjść, pośmiać się. To prawda, nawaliłam, ale to nie powód, aby mnie skreślać. Tak samo, tęsknie za moim bratem. Wyjechał, wyprowadził się i też zostałam odrzucona. A swojego czasu był moim najlepszym kumplem. Teraz najważniejsza dla niego jest praca i żona. Owszem- rozumiem, że to ważne, ale kontakty z rodziną nie powinny zostać całkowicie odrzucone i zapomniane. Czy ktoś z was był w takiej sytuacji? Jak z niej wyszliście?

Są tu mężczyźni z dużym kutasem?

A co zrobilas tej kolezance?

a pocieszy Cie to, ze ja nigdy nie mialam takiej przyjaciolki nawet ? :(

To nic ważnego. Brat jej przyjaciela przysłowiowo "przycisnął mnie do ściany" i musiałam przyznać, że nadużywa alkoholu i włóczy się po dziwkach. Ona ma do mnie o to zal, że to powiedziałam. Ale gdybym tego nie zrobiła, nie wiem co by teraz się stało...

A czemu nie szukasz nowych znajomych?

Nie wiem jak! Nie mam tyle śmiałości, aby zagadać, a zresztą.. i tak zwykle jestem tą, która jest potrzebna tylko gdy inni zawiodą. Tylko w internecie potrafie się spotkać ze zrozumieniem, humorem...

Wiec poszukaj ludzi w internecie...

W internecie ludzie nie traktują znajomości poważnie. Często jest tak, że nigdy nie dochodzi do spotkania, co zazwyczaj wiąże się z tym, że po jakimś czasie się o tej osobie zapomina. I w ten sposób nigdy nie będę miała nikogo zaufanego.

ja tez nie mam znajomych. z jakich okolic pochodzisz?