rodzina zniszczyła moją przyjaźń z kuzynem

Wiele, wiele lat temu jako nastolatka miałam bardzo dobry kontakt z kuzynem (starszym ode mnie o 5 lat), dogadywaliśmy się wręcz idealnie, wspólne zainteresowania, marzenia, był dla mnie przyjacielem, wsparciem. Podobał mi się jako mężczyzna ale nic poza tym, takie niewinne zauroczenie starszym kuzynem (znam wiele kobiet które czuły to samo, moja mama, ciotki, kuzynki, koleżanki). Ale u nas było ciut inaczej, bo ja jemu też się podobałam ale wiadomo, kuzynka to świętość i oprócz głupich żartów nic między nami nie było i na nic się nie zanosiło. Pochodziliśmy z różnych miast oddalonych od siebie setki km, spotykaliśmy się na wspólne wakacje (2,3 miesiące z rodziną). I tyle. Nagle wszyscy zaczęli się nas czepiać, o ten nasz dobry kontakt, o telefony, o wyjścia na głupi spacer z psem. On to olał ale mnie to strasznie bolało, co mówią inni... a mówili głównie do mnie, rzeczy przykre, chamskie. W końcu głupia nastolatka się wystraszyła i urwała kontakt w dość przykry dla niego sposób. Od tamtego czasu praktycznie przestaliśmy ze sobą rozmawiać, tylko głupie cześć na spotkaniach rodzinnych, próbowałam kiedyś wrócić do tamtego czasu ale on nie czuł takiej potrzeby. Żałuję strasznie decyzji podjętej pod wpływem rodziny, która chciała dobrze a zniszczyła coś naprawdę pięknego. Mam do niej ogromny żal, bo wiem, że gdyby nie oni pewnie do teraz łączyłaby nas naprawdę fajna przyjaźń.