czy odszedł Wam ktoś bliski za którym ciągle tęsknicie, nie możecie sie pogodzić

j.w

Nie. a jak jedna babka umarla to wrecz mi ulzyło.

tak, nawet kilka..

Tato................6 lat temu.......:( pogodziłam sie z tym,ale wciąż za Nim bardzo tęsknię.......

mój mąż 2 lata temu, 33 lata... tęsknie każdego dnia coraz bardziej, z dnia na dzień jest mi coraz trudniej, a nie mam nic, on był wszystkim i tak bardzo tęsknie za nim, za dotykiem, chciałabym by był. oddałabym wszystko, oddałabym swoje życie za niego, ale jego już nie ma, nie chce zapomnieć, umiem żyć bez niego ale nie chce, nie chce tego życia bez niego, nie moge zrozumieć jak ten świat może normalnie funkcjonować, nie potrafie pogodzić sie z rzeczywistością, brak mi go tak cholernie mi go brak, i tak już zostanie, zostały mi tylko wspomnienia, czasy które moge sobie przypominac i dziekowac mu za te chwile, jednocześnie nienawidziec zycia ze były tak krótkie

tak, nie jesteś w tym sam/sama - ja również straciłam tatę - tęsknię bardzo -łączę się w bólu z tymi którzy to przeżywają

Dwa lata temu zmarla mi moja ukochana babcia. Tesknie za nia. A w dodatku ciagle mi sie sni. Te sny sa wprawdzie podobne- ze ona zyje i nagle umiera. Widze jej smierc ale nic nie moge zrobic.

Tata,rok temu najgorsze przezycie jakiego doznalam jak do tej pory...Sni mi sie czesto.Nadal w to nie wierze,ciagle czekam az wroci do domu albo odbierze tel;(

babcia, 12 lat temu, mialam wtedy rowniez 12 lat. bylam u niej w szpitalu godzine przed smiercia, czula ze umiera, pozegnala sie. chcialabym sie do niej przytulic, byla moja ukochana babcia

Odszedł. Tata, Babcie, Dziadkowie, Teść, Teściowa. I jeden taki, z którym nie było nam dane. A powinno. :(

Jutro rano..ok 6 mija 10 lat jak zmarl moj dziadek.Bardzo go kocham.

moja mamunia, 2 tygodnie temu :-(

Gonia99 bardzo mi przykro nie wyobrazam sobie gdyby mojego meza mialo zabraknac :(:( a co mu sie stalo jeli mozna spytac?? moj ma wlasnie 33 lata

w takich chwilach dochodze do wniosku ze nic nie ma sensu. jeden sie rodzi, inny umiera i tak ciagle.. ledwo zdazysz sie kims nacieszyc a on juz umiera..

Mam tylko męża.Nie mam nikogo .Rodzice nie zyję ,teście również i mój kochany jedyny brat też nie żyje .Miała21 lat. WSZYSTKIM BARDZO WSPÓŁCZUJĘ.Trzymajcie się.

Moj kochany dziadek zmarl 15 czerwca-cala rodzina bylismy przy smierci

moja mamcia najukochansza 2 lata temu zmarla po bardzo dlugiej i wyczerpujacej chorobie... kocham ja bardzo

mój mąż niestety targnął na swoje życie, nie chce pisać dlaczego, wiem ze ktos pewnie pomysli ze nie zapewniłam miłości, ale ja go bardzo kachałam, może mogłam więcej. Może tam jest mu lepiej, może gdzieś jest mu dobrze, mam nadzieje że on jest \, że gdzieś tam jest, bo lepiej żyć ze swiadomością ze gdzieś czeka i że nie jestem sama tak naprawdę

Gonia w pewnym sensie Cie rozumiem, moj brat popelnil samobojstwo...do tej pory nie wiem dlaczego, mial wszystko przeciez...kochajacy dom, no wszystko, byc moze choroba mamy "pomogla" w podjeciu takiej decyzji, nie wiem do dzisiaj, on mi juz sie nie wyzali...:(

Ja jestem po stracie mojej córeczki kochanej, zmarła dwa dni po narodzinach :(

Gonia mocno Cię przytulam/Moja mama się powiesiła. Pozostał tylko straszny ból.

kata nie wyobrazalna tragedia, bardzo wspolczuje

moj brat podobnie, w domu rodzinnym...tata go znalazl...juz nic nie dalo sie zrobic, niestety

wiesz my rozmawialismy w dzine tego co zrobił, godzine przed o wszystkim, nie mielismy problemów finansowych, dobrze zarabialismy, on sie spełniał zawodowo i ja, żyło nam sie dobrze, zostawił mnie, biłam się z wieloma myslami, raz teskniłam, raz z rozpaczy go nienawidze , różne myśli, te najgorsze... nie wiem czy mnie kochał czy nie, jednego moge byc swiadoma- nie był szcześliwy tutaj, nie był szczesliwy ze mna

widocznie tak już musi być Baaaaaaaaaaaaardzo Ci wspólczuję i twojej rodzinie.

Gonia dlaczego tak sądzisz ,że Twój maz nie był szczęśliwy z Tobą.Dzieciaczki mieliście??

trzymajcie się dziewczyny ciepło.....przytulam każdą z Was

w sumie to nie mam zadnej rodziny zyjacej ale najbardziej brak mi mamy i to nie tej prawdziwej a zastepczej ktora pamietam jako matke.jak umarla bylam za sciana mialam 8 lat jak tata powiedzial ze mama umarla to ja tylko wzruszylam ramionami bo nawet nie docieralo do mnie co sie stalo,myslalam ze nic sie nie zmieni ale zycie bylo calkiem inne i tesknie caly czas,nie rozumiem tego ze ktos odchodzi i zostawia zrozpaczona rodzine.

gonia absolutnie nie powinnas sie obwiniac za to co sie stalo...byc moze byl powod o ktorym nie wiedzialas lub nie moglas wiedziec, moze maz sobie z czyms nie radzil, nie obwiniaj sie dziewczyno bo to do niczego nie doprowadzi

ja np bardzo obwinialam brata, ze dlaczego, jaki mial powod, Sebastian byl moja bratnia dusza, dobry poukladany, serdeczny dla kazdego a tu trach takie wydarzenie, nie wiedzialam co mam zrobic gdzie sie podziac, a pozniej jak zmarla mama to juz w ogole moje zycie stracilo kolor...ale musialam sie ogarnac bo mam jeszcze ukochanego staruszka i tak sobie razem zyjemy...wiem, ze jestem mu potrzebna i on mnie tak samo...jak powietrze