kocham go, a wiem że nigdy już nie będę mieć szansy

żeby z nim być, nasz kontakt powoli usycha (choć i tak był czysto przyjacielski, ale wiadomo że zawsze coś) :( bardzo mi przykro, bo to najwspanialszy facet jakiego znam tak bardzo mi źle, mam problemy ze snem, nic nie jem i chudnę w oczach, myślę o nim od rana do nocy, nie mam na nic ochoty- a cały ten "melodramat" to żałosny finał trzyletniej skrytej miłości, o której on wiedział ale nigdy nie przełamał zmowy milczenia, bo po prostu nie odwzajemnia mojego uczucia czekam aż przejdzie, ale jak na razie to kiepsko się ten "proces przechodzenia" zapowiada :(