do osob po 20 r,zycia, jakie macie plany i cele?

? bo ja niewiem co ze soba zrobic :O

sława, pieniądze, władza

w miarę bezboleśnie i komfortowo dotrwać do końca tylko tyle i aż tyle

moim celem jest w miare bezbolesnie przezyc...

nie chce znać opini nastolatek które jeszcze smigaja do szkoly :D bo wiem ze wtedy jeszcze sie wszystko widzi kolorowo

hmm, prace mam, faceta mam, psy i kota mam, mieszkanie mam wiec w sumie moje plany to urodzic dziecko i otworzyc wlasna klinike weterynaryjna ( kiedys )

wiec co w wieku 20 kilku lat juz myślicie o śmierci?

To Twoim zdaniem nastolatka śmigająca jeszcze do szkoły nie ma celu do którego chce dążyć?:) Każdy ma jakiś cel:)

nie o to chodzi

Posuwać byłego

Rozumiem po prostu chcesz usłyszeć wypowiedzi od osób które są bardziej doświadczone życiowo:) Tak?

tak , tylko widze ze przeliczylam sie z tym forum :D

No troszkę;P

Mam 23 lata, za rok kończę studia. Jakie plany? Szczerze to nie wiem, bo z roku na rok jest mi coraz ciężej, jest gorzej. Nadal nie mam pracy z(mieszkam na wsi), a boję się wyjechać do miasta, boję się, że zwyczajnie sobie nie poradzę. Mam nerwicę i depresję, przytyłam. Nie mam motywacji do odchudzania. Myślałam o jakiejś podyplomówce, ale chyba nie będzie mnie na to stać. Chciałabym wyglądać jak człowiek, prowadzić spokojne życie, założyć jakiś sklepik internetowy, wyjechać na fajne wakacje, odbudować związek który obecnie się sypie i przestać się zadręczać wyrzutami sumienia.

Pfff... skonczyc licencjat, potem magisterke, znalezc prace w moim zawodzie (pielęgniarstwo), w miare dobrym szpitalu, moze doktorat... w miedzyczasie cywilny z moim facetem, mieszkanie w miescie... dzieci miec nie chce, chyba ze jedno po 30 rz

"wiec co w wieku 20 kilku lat juz myślicie o śmierci?" ja rozmyślałem o śmierci już w wieku 14 lat :)

" nie chce znać opini nastolatek które jeszcze smigaja do szkoly bo wiem ze wtedy jeszcze sie wszystko widzi kolorowo " nie każdy nastolatek widzi wszystko kolorowo :)

"Każdy ma jakiś cel" nie każdy

Ok nie każdy:P

świetnie :O

stoje w martwym punkcie - jestem w b.podobnej sytuacji

hahaha doktorat z pielegniarstwa :D :D :D

mam 22 lata. o smierci mysle bardzo czesto. ogolnie mam charakter taki depresyjny, jesli mozna to tak nazwac. wiem jednak ze jakos to zycie musze przezyc, nie mam zamiaru na sile do czegokolwiek dazyc bo wiem ze to sensu nie ma. wierze natomiast w to, ze jesli mam mnie cos dobrego spotkac to mnie spotka. predzej czy pozniej. wiem ze musze zmienic swoje zycie na tyle na ile to mozliwe. pierwsze to wyprowadzka z domu rodzicow i podjecie pracy, to juz wkrotce, niestety za granica. ale dobre i to a dalej zobacze co przyniesie los. chce zaczac zyc przyjemnie, podrozowac, zapisac sie na jakies fajne kursy np tance latynoskie, plywanie, cos co zajmie mi czas i nie bede miala kiedy myslec o strasznych rzeczach o ktorych mysle teraz. reasumujac, wiem ze jedynym celem naszego zycia jest smierc i przejscie do nastepnego zycia wiec chce obecne zycie przezyc milo i przyjemnie, nie robic niczego wbrew sobie i pod presja spoleczna czy rodziny. tak wlasnie chce.

ja 21 lat. nie wiem co zrobie ze swoim zyciem. studiuje germanistyke, raczej sredni kierunek... od pazdziernika jestem w Niemczech, za 2 tyg wracam do domu. finansowo ok, bo dostaje rente i jeszcze tata mi pomaga. ale jak renta sie skonczy i studia to nie mam pojecia... pewnie wyjade do Niemiec, bo co moge robic w Polsce? ale nie chcialabym na stale

24 lata. Dziecko mam, faceta mam. Mieszkanie mamy, kończymy remont. Za 2 lata ślub. Pracę mamy. W dalszej przyszłości? Drugie dziecko, moze. Za 5 lat. A może wcale nie. Może wydać kolejna książkę. A może jakiś poradnik. Tak, spełniać się nadal w pisaniu, ale z sukcesami. Ksiązka, która jakoś się sprzedaje to wciaż mało.

Ja mam 24 lata i nie wiem, co robic ze swoim zyciem:) Ot tak z dnia na dzien sobie zyje coraz bardziej się dołując.

no to bylo oczywiste ze przyjda tu jakies chwalipiety. lezacego sie nie kopie, nie slyszalas?

gdzie chwalipięty??? Nie zauważyłam.

Ja mam zamiar wykupić już miejsce na cmentarzu, spisać testament i pożegnać bliskich. Wczoraj dowiedziałem się o raku.

Tez kiedys chcialam wydac ksiazke, ale wiem, ze to nierealne.