Czemu wciąż za nim tesknię?

Już dwa lata nie mamy ze sobą kontaktu ,czasem widywaliśmy się w pracy, tam się poznaliśmy ale te spotkania różnią się od tych wcześniejszych. Zatrudniłam się w nowej pracy miałam już chłopaka , nasza znajomośc była krótka, dopiero co poznawaliśmy się. W nowej pracy zwróciłam wagę na pewnego chłopaka, byl szalenie przystojny. W myślach pomyślałam że fajnie by było go poznać. Widziałam ,że także na mnie zerka, ale był nie smiały by zrobić ten pierwszy krok. Pewnego dnia przydzielono go na dział w którym ja pracowałam, nogi mi się ugieły jak go zobaczyłam. ..byłam scześliwa że będzie przcował tak blisko mnie. Nic na początku sie nie odzywal, był zamknięty. Pewnego razu ja zagadałam i tak sie to zaczeło. Rozmawialiśmy na różne tematy,mogłam mu o wszystkim powiedzieć. Po jakimś czasie poprosił o nr tel. dałam mu.Umówiliśmy się do kina i zaczeliśmy ze sobą spędzać czas poza pracą. Wiedział że kogoś mam. Mój związek nie należał do udanych, nie byłam w nim szcześliwa, mój chłopak był zimny i nie czuły. Nie okazywał mi zainteresowania i wogóle czułam sie przy jego boku mało atrakcyjnie. Mimo to z nim byłam, kolega mnie wspierał i to chyba dzięki niemu przetrwałam te ciężkie chwile. Któregoś razu mój kolega wyznał mi że mnie kocha i chcę mi dać szczeście na jakie zasługuję. On był taki ciepły wrażliwy opiekuńczy czułam się przy nim jak księzniczka...dawałam mu nadzieję że zerwę z tamntym że też go kocham i chcę z nim być... Miałam ciężką sytuacje rodzinną matka alkoholiczka z którą ojciec się rozwiódł potem sprzedał dom i kazał mi się wyprowadzić. Mialam 24 lata wtedy nie miałam dokad pojść. Mój chłopak wtedy mi się oświadczył.Przyjełam oswiadczyny. Po ślubie mieliśmy kupić dom. I tak też sie stało. Bałam się wyznać to mojemu koledze w końcu powiedzialam byl w szoku płakał prosil bym tego nie robiła, że on mnie kocha i chce mi dać wszystko. Nie wiedziałam co robić. Podjełam decyzję i wziełam ślub. W pracy czułam sie okropnie gdy mijałam Pawła, czasem sie uśmiechnął, ale to nie bylo to samo. Krótko po slubie załowałam swojej decyzji. Bardzo teskiniłam do niego. Pragnęłm spotkań z nim ale nie miałam odwagi prosić go o to.W dniu mojego ślubu napisłl mi że zawsze pozostanę w jego sercu. Mimo że już dwa lata minęły ja wciąż o nim myślę każdego dnia. Tęsknię za za jego towarzystwem. Strasznie mi go brak. Każdego dnia czekam na esemesa z jego strony ale one nie dochodzą, najwyrazniej co bylo minęło a ja być może zmarnowałam szanse na prawdziwą miłość.