Moja córka uwielbia scenki z życia.

Ma dwa lata i jej najlepsza zabawa to wziąć jakieś figurki i sobie inscenizację zrobić. No i problem jest taki, że drugą osobą inscenizacji muszę być ja. Dziewczyny ja uwielbiam z nią układać klocki, rysować, gotować, chodzić na spacery, czytać jej ale tej zabawy nieznoszę. A ona w kółko "mama bawić". Nie jestem już w stanie z siebie nic wykrzesać i widze jej zawód jak nie chcę się bawić tymi figurkami ale wierzcie mi nie mogę już. I co ja mam z tym zrbić?