Psycholog + pacjentka? Czy taki związek jest w ogóle możliwy i zgodny z etyką?

Moorland mówisz dokładnie w ten sam sposób jak hydraulik który ostatnio spieprzył mi kompletnie remont łazienki poprzez złe podłaczenie odpływu do wanny przypadkowa zbiezność? :D

Nie, to byłam JA :D Sorry za rurki. A tak poważnie - już wcześniej o tym pisałam, nie każdy "specjalista" jest dobry, ale przychodząc z przekonaniem, że i tak Ci nie pomoże dużo nie zdziałasz. Nie mówię o ślepym zaufaniu tylko o nastawieniu. Inna sprawa, wracając do temu, jeżeli terapia trwa ileś miesięcy i pacjenta zakochuje się w swoim psychologu to jednak w jej oczach ten człowiek czymś jej imponuje, ma jakiś autorytet i w tym układzie to jest już niebezpieczne.

rwrewrewr - myślę, że może się tak zdarzać jak mówisz, jak w każdej innej dziedzinie - zły lekarz, kiepski nauczyciel, marny przedstawiciel handlowy itd itp, ale są też tacy, którzy mają prawdziwe powołanie, lubią swoją pracę i oddają się jej całym sercem. Być może nie trafiłaś na takiego, może wyczuwał w Tobie zbyt silny opór, a że był mało doświadczony, to nie udało mu się go złamać, może był po prostu niedouczony... Przyczyny mogą być różne. A co do empatii, to akurat podstawowa cecha , którą psycholog musi posiadać, bo jeśli z założenia nie lubi ludzi, nie interesują go ich problemy, to nie ma czego szukać na tym kierunku, bo to nie jest zawód, który da pewną kasę i należy się w niego pchać bez względu na wszystko, a zawód właśnie dla ludzi z powołaniem i z chęcią pomocy. Poza tym jest też kwestia wypalenia zawodowego, która zdarza się też w innych zawodach, być może trafiłaś do osoby/osób, która ją/je dotknęła.. Poza tym każdy człowiek jest pod pewnym względem taki jak wszyscy inni, taki jak niektórzy i taki, jak żaden z innych, także nie uogólniajmy;)

Swiat - nie przeginalabym tak z tym "powolaniem" za duzo patosu , za malo konkretow. Dla mnie takie gadanie o powoloniu jest troche puste.

zuzanna jesteś porąbana :D nie byłam nigdy u psychologa i się nie wybieram ;D ale Twoje podejście jest chore :D Ty sama jesteś skrzywiona :D

ja się żegnam radośnie, trzymajcie się :)

Tez sie juz zegnam.

Zuzanna - zależy co rozumiesz poprzez słowo powołanie, nie mówię o powołaniu jak u księdza, jak o jakiejś wierze, religii, siłach nadprzyrodzonych, poczuciu misji itd itp? Chodziło mi o to, że psycholog musi lubić ludzi, musi mieć chęć pomagania, musi lubić swoją pracę - poprzez to rozumiem powołanie do tego zawodu, bez tego według mnie nie da się być dobrym psychologiem, a nawet samo studiowanie psychologii bez tego byłoby męką.

Pomijam już fakt, że samo stwierdzanie, że coś może być puste bez dokładnego zrozumienia sensu wypowiedzi rozmówcy jest trochę dziwne, powiedziałabym, że nawet trochę nie wypada...

kiedyś też myślałam, że określenie ,powołanie" jest pełne patosu. dopóki swojego nie odnalazłam. życzę więc Zuzannie odnalezienia własnego ;-)

Jeszcze nie spie. Swiat - jak chcesz aby ludzie rozumieli to pisz odpowiednio wyraznie. I co "nie wypada" bawimy sie w grzecznosciowe teksty /tu na poprzedniej stronie ktos krytykowal takie zachowanie jako sztuczne/ Czy wyjasniamy sprawe otwarcie bez obludy ? Moze sie zdecydujesz.

Zuzanna - myślę, że na poprzedniej stronie krytyka sztucznego zachowania dotyczyła czegoś całkiem innego - o ile dobrze rozumiem do którego fragmentu się odnosisz, to było tam coś o tym jak osoba przyszła do psychologa, była smutna, a według niej on udawał poruszenie i sztucznie wczuł się jej zdaniem grymasem na twarzy. Jest to zupełnie inna kwestia, która nie ma nic wspólnego z tym co ja napisałam. Mi chodziło o to, że ja zastanowiłabym się 10 razy zanim coś przypięłabym do kategorii puste, a nawet jeśli przeszłaby mi taka myśl przez głowę to darowałabym ją sobie na forum, bo założyłabym, że słowa pisane mogą mieć różne znaczenie, nie zawsze muszą odzwierciedlać to, o co chodziło drugiej osobie, a jest to zbyt ostre słowo, żeby tak sobie go użyć nie mając pewności co druga osoba miała na myśli. Poza tym dla mnie nie ma rzeczy pustych, to co dla jednego ma znaczenie, dla mnie nie musi, ale nie uważam, że jego pogląd jest pusty.

Widzę, że nikogo już nie ma, w takim razie dobranoc wszystkim;)

"Chodziło mi o to, że psycholog musi lubić ludzi, musi mieć chęć pomagania, musi lubić swoją pracę - poprzez to rozumiem powołanie do tego zawodu, bez tego według mnie nie da się być dobrym psychologiem, a nawet samo studiowanie psychologii bez tego byłoby męką." Musi to na Rusi... :p Moim zdaniem warunki te spełnia pewnie z 15 % psychologów i to na początku pracy zawodowej, potem dochodzi wypalenie... Ja zreszta słyszałam na forach poswięconych wręcz temu zagadnieniu, że jest wręcz przeciwnie, tzn psycholog nie powinien aboslutnie się angazowac emocjonalnie jesli chodzi o pacjenta, bo to mu moze zaszkodzic. Podobnie- rzekomo psycholog nie powinien miec żadnych problemów psychicznych, a na serio masa ludzi co trafia na te studia jest sama po leczeniu, DDA, rózne zaburzenia, stąd biora się potem ich zainteresowania tym tematem

Angażować emocjonalnie, czyli przesadnie wczuwać w pacjenta, współodczuwać razem z nim, brać do siebie jego problemy i myśleć o nich także poza pracą to faktycznie nie powinien, ale lubić ludzi jako gatunek, lubić kontakt z nimi, mieć chęć niesienia pomocy, to powinien według mnie;)

A z tymi problemami to myślę, że prawda. Na pewno nie można uogólniać, że wszyscy, ale sporo osób zaczyna te studia po to, bo chcą zgłębić swoje problemy, pomóc sobie. To jednak nie oznacza, że w między czasie nie zagłębią się w inne tematy i nie zainteresują także innymi zagadnieniami, które ich nie dotyczą. Tak to w życiu jest, że dopóki człowiek czegoś nie zobaczy, to często nie wie, że to go interesuje.

,,czyli przesadnie wczuwać w pacjenta, współodczuwać razem z nim, brać do siebie jego problemy i myśleć o nich także poza pracą to faktycznie nie powinien'' po pracy może nie ale: dlaczego nie powinien? Przecież w taki sposób nawiązuje więź z pacjentem i może mu pomóc zważmy, że duża ilość pacjentów to ludzie z problemami '' psychicznymi 'tak ? oznacza to, że dotarcie do takiej osoby Pacjenta w taki sposób jest możliwe , a leczenie łatwiejsze szybciej zdrowieje. Zbudowanie zaufania między Lekarzem, a Pacjentem dokonuje się własnie w taki sposób.

psycholog powinien byc obiektywna osoba trzcia profesjonalnie leczaca problem pacjenta, do tego nie potrzebna jest faktyczna wiez co do tematu, taki zwiazek jest oczywiscie niezgodny z etyka

Widzę ,że nie chorujesz i pojęcia nie masz jak to działa i jakie są reakcje Pacjenta na zdystansowanego Lekarza.:)

Zimny Lekarz = brak pacjenta

skad wiesz z jakiej perspektywy pisze? psycolog ma byc profesjonalny, ani zimny ani cieply, wtedy najwidoczniej z nim cos nie halo

Perspektywy są dwie Pacjent oraz Lekarz Nie nawiązując więzi z pacjemtem nie wyleczysz go uwierz mi na słowo albo zostń pacjentem;)

a jeżli chcesz być Lekarzem z daleka nie wgłębiającym sie w pacjeta naprawdę zmieni Cię na innego dość szybko postaw sie w sytuacji osoby z problemami Hallo to zwrot przy odbieraniu telefonu:) a Ty nie dzwonisz przecież do mnie Język Polski świeci naleciałościami internetowymi to jak więzienny gryps nie przepadam za tym

wszystkie rozumy zjadles/as? do wyleczenia zadnej choroby nie potrzeba wiezi, tylko profesjonalnego podejscia psychologa czy lekarza btw psycholog nie jest lekarzem

a kim jest psycholog i za co bierze pieniądze ? nie zjadłem rozumów znam życie

Przepraszam, ale moje doświadczenie podpowiada mi abym zakończył rozmowę bowiem do niczego nas ona nie doprowadzi puki sie nie rozchorujesz Człowiek to istota cielesna, czująca

za wyleczenie lub poprawienie stanu zdrowia psychicznego pacjenta w ktorym sie znajduje przy pomocy metod, ktore daje ta nauka i w zaleznosci od nurtu, ktory sie stosuje do spowodowania otwarcia wystarczy profesjonalne podejscie, nie wiez wiez to pozorna droga na skroty

kiedyś również tak sądziłem

nadal tak uwazam, wiez rodzi wiecej potencjalnych szkod niz pozytkow

Nie zgadzam się zastąpie więź słowem zaufanie