moja sytuacja - co sądzicie???

jestem bezrobotna, obecnie w 36 tc. sytuację finansową mamy bardzo dobrą, mąż dobrze zarabia mamy oszczędności, planujemy kupić dom za gotówkę. chciałabym w przyszłości wrócić na rynek pracy, ale nie wiem kiedy bedzie odpowiedni czas na to. ile waszym zdaniem powinnam siedzieć w domu po urodzeniu dziecka?? co byście zrobiły na moim miejscu??

To ty powinnaś zdecydować. Masz czas żeby przemyśleć sprawę i podjąć decyzję. Skoro cię nikt nie goni to wyluzuj. Najpierw zajmiesz się dzieckiem a potem mając już pełny pogląd syt. zdecydujesz. Nie ma czegoś takiego jak powinnam wrócić wtedy albo wtedy.

To tylko Twoja decyzja... Ja juz siedze dwa lata... z jednej strony fajnie ze moge caly czas spedzac z corka, uczyc ja nowych umiejetnosci, wychowywac wedlug swoich zasad, cieszyc sie jej postepami, ale z drugiej strony mam dni kiedy z checia poszlabym do pracy ale nie moge, dlatego zeby wykorzystc ten czas kiedy moge byc w domu postramy sie o rodzenstwo dla mlodej;-)

jeżeli miałabym taki "problem" jak Ty...to ja bym wrociła do pracy jak dziecko miałoby 2-3 lata:) ja obecnie kończe okres urlopu macierzyńskiego...od września wracam do pracy a mój syn bedzie miał skonczone 7 miesiecy. Jest mi bardzo ciężko z tego powodu, bo musimy wynająć nianię a ja muszę wrocic do pracy,bo zarobiki nasze nie są rewelacyjne..a do tego jest do spłacenia kredyt na mieszkanie. Bardzo mi ciężko się z nim rostać..marze,żeby zostać z nim w domy jeszcze przynajmniej z rok...ale nie mielibyśmy za co żyć..bo moje marcierzyńskie idzie na życie a męża wypłata na opłaty i kredyt... także nie mogę pozwolić sobie na wychowawczy bezpłątny...aż Ci zazdroszę...jak macie taką możliwość,że możesz być z dzieckiem dłużej... spokojnie zostałabym do 2-3 roku życia...dziecko wtedy najbardziej potrzebuje matki. Powodzenia:)!

Jedyne co mogę doradzić to po prostu poczekać- przekonać się czy dziecko będzie zdrowe (czego Ci bardzo życzę), czy znajdziesz odpowiedni żłobek albo opiekunkę... Może dziecko będzie ideałem, grzeczne, bezproblemowe, roześmiane a Ty tak zakochana w nim że będziesz sama chciała siedzieć z nim i czekać na raczkowanie, pierwszy kroczek, pierwsze słowo... A może będzie tak absorbujące że będziesz czuła że cały świat skupia się wokół niego a praca będzie Ci potrzebna do higieny psychicznej... Ja sama wróciłam do innej pracy jak synek miał roczek- był cudownym dzieckiem, ale jak podrósł tak bardzo wymagał uwagi (nie można go spuścić z oka) że bardzo się ucieszyłam jak trafiła mi się praca na pół etatu, wieczorami. Jestem z synkiem ale jednocześnie mam gdzie wyjść, jak się oderwać. I takie pół etatu to gorąco polecane przeze mnie rozwiązanie. A co do tego ile "powinnaś"- hm- tyle ile TY i dziecko potrzebujecie. Jak praca sprawi że poczujesz się lepiej, jeśli potrzebujesz rozwoju a dziecko jest bardzo śmiałe i chętne do kontaktów z innymi, to można szybko. Jak dziecko będzie "przylepą" i nie będzie się dobrze czuło z obcymi, a Ty w pracy będziesz się męczyć, posiedź z nim co najmniej do wieczora.

gdybym mogla sobie na to pozwolic to na pewno siedzialabym w domu do 3, 4 roku zycia dziecka, gdy pojdzie do przedszkola.... w miedzyczasie jednak na pewno proawdzilabym je na jakies zajecia dla malych dzieci, albo paru godzinne przedszkola, zeby mialo kontakt z innymi dziecmi i nie chorowalo na tzw. mammomanie ... ogolnei staralabym sie nie siedziec wiele w domu i spedzac czas w miare aktywnie, dla dobra mojego i dzieciaka....

wedlug mnie maksymalnie dwa lata z dzieciatkiem wystarcza. Nacieszysz sie i nie nameczyc zarazem :)

Jestem w podobnej sytuacji jak Ty, i planuję wrócić na rynek pracy jak synek skończy 1,5 roku, uważam, że kobieta powinna być niezależna, nie wyobrażam sobie bym miala być kilka lat uzależniona od męża, w końcu nigdy nie wiadomo jak życie sie potoczy.

A po co sie chwalisz, nie wystarczyłoby napisać że macie dobrą sytuację materialną i nie musisz pracować? Poza tym, podejmiesz decyzję bo ktoś na kafe ci powie że tak czy tak masz zrobić? :O Ludzie myślcie, to nie boli.