Wstydzę się rodziców przed swoim chłopakiem

Mam 22 lata, z moim chłopakiem jesteśmy razem od ponad roku. Poznaliśmy się w mieście, do którego poszłam na studia. On to taki młody panicz, wykształceni rodzice, kilka mieszkań, samochodów więcej niż członków rodziny, ogólnie raczej zamożni ludzie. Ja wręcz przeciwnie... Pochodzę z mniejszego miasta i nie mam pieniędzy. W roku akademickim ledwo wiążę koniec z końcem, czasami na jedzenie mi brakuje. Mój facet codziennie w innych ciuchach - ja na zmianę: jeden sweter, drugi, trzeci, dwie pary spodni. Wyglądam przy nim jak uboga krewna czasami. Ale mniejsza o to. Mam straszny problem z zaproszeniem go do siebie do domu. Moi rodzice nie mają ani wykształcenia, ani wyglądu (potężne braki w uzębieniu)... nie potrafią się zachować za bardzo, rozmawiać na żadne normalne tematy, nie mają poczucia humoru. Zwłaszcza ojciec. Ojciec dużo przeklina i mówi jak prostak, jest bezrobotny, zresztą - mama do niedawna też była - podwórze to typowe podwórze ze wsi, z rozlatującą się stodołą, ciągnikiem no i sianem na przyczepie jak się przed chwilą upewniłam. Mam jeszcze brata, którego wyrzucili ze szkoły już 2 razy. Kiedy korzystają z łazienki - nie spłukują po siku wody :(... w ogóle taki burdel robią, że szok. Wszędzie leżą brudne ciuchy... ja chodzę i sprzątam... i piorę... i tak w kółko - aż się sama dziwię, że efektów nie widać. No i palą papierosy. Takie śmierdzące, w całym domu śmierdzi jak w palarni. Mój luby nie pali i zawsze się krzywi, kiedy czuje dym... jak wejdzie do mojego domu, to się chyba zaczadzi. Kiedy palą w łazience, to popiół strzepują do wanny albo umywalki i tak zostawiają. Sprzątam TYLKO ja. Oni brudzą... Wstydzę się i nie wiem, co zrobić z moim facetem. To już urosło do takiej rangi, że myślę o rozstaniu, bo tego upokorzenia to ja chyba nie przeżyję jak on mnie odwiedzi. A kocham go bardzo, całym sercem i na samą myśl, że go stracę dusza we mnie umiera. co mi radzicie? wypowiedzcie się... czy ja przesadzam?

Po prostu go do siebie nie zapraszaj. Powiedz mu, jak wygląda sytuacja i wyjaśnij dlaczego nie chcesz, żeby przyjeżdżał.

Ale da się to w ogóle obskoczyć? Poznawanie rodziny...? Przecież jeśli chcemy być razem już zawsze - a chcemy - to kiedyś chyba to musi nastąpić. Na samą myśl o tym jest mi niedobrze i słabo. A jak pomyślę, że jego rodzice też przyjadą to nawet dostaję histerycznego napadu śmiechu, takie absurdalne mi się to wydaje.

cóż, rodziny się nie wybiera - kochaj ich pomimo :)

Eh, szkoda, że jest taki słaby odzew... w rozmowach o pierdołach wszyscy jakoś chętniej biorą udział ;)

Na razie trzymaj ich na dystans od swoich rodziców a jak sytuacja sie na tyle rozwinie, ze bedziesz musiała przedstawic ich sobie to postaw sprawe jasno i niech to bedzie ich wybór.

zaaranżuj poprostu spotkanie rodziców z chłopakiem w mieście, w którym studiujesz. Zaproś ich do jakiejś knajpki, może niezbyt wykwintnej jeśli już tak wstydzisz się prostej rodziny i na takim neutralnym gruncie niech się poznają. Jeśli chłopak przeżyje pierwsze wrażenie to po odpowiednim nastawieniu go i uprzedzeniu, że twój dom rodzinny to nie pałac królewski i po tygodniowym sprzątaniu może zaprosisz go do domu. W każdym razie powodzenia :)