nie wytrzymuję już w domu, mam dość

nie wiem czy to ja jestem jakaś inna, czy po prostu oni są jacyś inni. mianowicie chodzi o moich domowników. czasami mam wrażenie, że ja i oni to dwa różne światy. nie wiem może to ja jestem jakaś inna, bo chcę mieć normalnego ojca? którego nie będę się wstydziła, że jak kiedyś przyprowadzę chłopaka do domu to on nie będzie rzucał głupawymi, prostackimi tekstami. i w ogóle jest wszystko do dupy, aż nie chce mi się pisać. zawsze kończę klasy ze świadectwem z paskiem, jako jedyna z całego domu (mam 2 rodzeństwa) i po prostu marzą mi się studia, dobra praca, normalny mąż itd. a z moimi domownikami nie mam wspólnych tematów (oprócz mamy), nie bawią mnie ich wiejskie dowcipy, teksty i w ogóle. czy to źle, że chcę zajść dalej niż oni? czy to źle, że nie mówię gwarą i nie mówię np. pisze zamiast jest napisane? czy to źle, że jako jedyna mam ambicje i chcę być wykształcona? już nie wiem co mam robić...

To dobrze ze masz ambicję,że chcesz być wykształcona że nie chcesz być taka jak Twoja rodzina. Tylko teraz nie poddawaj się i dąż do tego!