konflikty mlodych rodzicow

Witajcie, postanowiłam napisać bo mam jakiś ciężki dzień jakoś, poza tym dość już chyba swojego przewrażliwienia.. Mam pytanie raczej do osób mających malutkie dzieci, takie ok 2 - 3 lat. Czy zdarzały Wam się kłótnie przy dzieciach? Jak to wyglądało i jak się dzieci zachowywały po czymś takim. Tu się zaczyna moje przewrażliwienie, dlatego ,że moi rodzice kłócili się dzień i noc jestem pod tym względem wyczulona i staram się raczej nie kłócić przy dziecku, narzeczonego prosiłam by nie wszczynał awantury o byle co i by nie podnosił głosu przy dziecku, trzymamy się tego nawet gdy w nas zbiera i zazwyczaj on łagodzi konflikt. Dziś jednak miałam taki podły dzień i chyba szukałam ujścia złych emocji i sama prowokowałam tekstami i niszczyłam atmosfere, co prawda nie była to kłotnia z krzykami i wyzwiskami no ale dało się odczuć ,że coś nie tak. na końcu narzeczony nie wytrzymał i zaczął mówić ,że chciałby mieć inna, że mógłby mieć wiele innych które traktowałyby go o wiele lepiej..i tym podobne zdania, po czym przestaliśmy rozmawiać, akurat byliśmy na spacerze i mały cały czas nas słuchał ale n ie rwagował, ma 2,5. Napr4awde u nas to jest rzadkośc, teraz się martwię ile z tego mógł zapamiętać i jak to mogł rozumieć.. :( chyba jestem totalnie przewrażliwiona..

trzeba sie bylo zastanowic wczesniej, a nie teraz plakac.

Ja właśnie nie płacze, tylko się zastanawiam, wiem że jestem bardzo przewrażliwioną osobą pod względem dziecka, przez złe doświadczenia z dzieciństwa pewnie, tylko ,że czasami czuję sama ,że przesadzam, chowam dziecko pod kloszem, przed światem który w gruncie rzeczy jest zły, ludzie w większości są podli i nieżyczliwi, a rodzice cały czas cacy i uśmiechnięci. Może, jak ktoś mi napisze, że kłócił się czasami przy dziecku i nie dostało zawału od tego, nie zniszczyło to jego psychiki i nic się zwyczajnie po tym nie stało to mi przejdzie bo aż mnie to męczy. Wystarczy ,że warknę czasami na narzeczonego i już później pół dnia zastanawiania się czy tak jeszcze można czy już nie i myśli by tylko dziecko nie widziało i nie słyszało. a my właściwie nie kłocimy się, jesteśmy bardzo zgrani i nie mamy o co, zdania też zazwyczaj podobne, mamy tylko takie drobne sprzeczki i to sporadycznie. Tylko, że, coś siedzi w mojej głowie.. tak jakby fobia, na punkcie zdrowej atmosfery ;/ a niech choć troszkę będzie nie tak to źle się czuję.