Czy WARTO zostac Mama?

Macierzyństwo dla mnie jest strasznie trudne, strasznie, czasem się zastanawiam, czy ja nie jestem chora psychicznie ale ja nie potrafię od 8 lat czyli odkąd zostałam mamą się wyluzować , nie ma dnia kiedy sie panicznie nie boję o córkę, o wszystko, dosłownie o wszystko, ciężko mi tak żyć, więc jak mnie ktoś pyta o to kiedy kolejne to odpowiadam, że nie mam siły tak samo się bać o kolejne, poz za tym gdyby się stało coś mojej córce to już nie miałabym po co żyć. To tak w skrócie oczywiście tak jak ktoś powiedział : dzieci nadają sens życia ale też ich strata go odbiera , po prostu nie mogę sobie wyobrazić życie dalszego bez córeczki i stąd moje obawy :(

wiesz co autorko wydaje mi się ze skoro masz watpliwosci to nie powinnas się decydowac na dziecko pod presją rodziny czy otoczenia bo to sie moze zle skonczyc,takie zmuszanie,naklanianie "bo juz najwyzszy czas", pomijam historię Madzi,ktora byla dzieckiem niechcianym,ale BYLA bo presja,bo trzeba bo tak wypada... ale takie dziecko zawsze wyczuje ze jest niepotrzebne,niekochane,niechciane tylko jest bo tak trzeba... ja swoje dziecko urodziłam grubo po ,30tce,i powiem ci najszczerzej,ze to było moje najwieksze pragnienie i marzenie zycia.i nie liczylo się to ze ciało juz nie bedzie takie jedrne,ze nie mozna porcelany stawiac na stól...to są dla mnie smieszne argumenty,zapytam inaczej,czy to jest wyznacznikiem szczescia? reasumujac,jesli nie czujesz tak mocnej i silnej potrzeby to nie decyduj się na dziecko,wszystko przyjdzie w swoim czasie i jesli tego zapragniesz naprawdę,nie bedziesz o to pytac na forum.

Mysle ze za bardzo analizujesz... Powiem ci -nie jet az tak zle, jes ciezko ale wszystko sie da, ludze od zawsze maja potomstwo to nasza natura, a teraz sa gooptowe obiadki, pampersy... Twoja mama nie misla takch udogodnien. Na pewno nie decyduj sie na dziecko skoro masz take obawy, lepej poczkac bo to wazna decyzja

Autorko, doskonale rozumiem dylemat przed jakim stajesz. Też mam 30 lat, instynkt mnie dopadł jakiś rok temu...tylko,że ja nie lubię dzieci, nie lubię krzyku, chaosu, bałaganu w życiu, tak ogólnie. Najtrudniej jest jak tzw instynkt dopada osoby, które zazwyczaj za dziećmi nie przepadają i w roli matki czy ojca totalnie się nie widzą. Wcale nie analizujesz za bardzo.....większość kobiet idzie za owczym pędem a potem są żale na kafe jak mają źle w życiu....bo myślały ,że jakoś to będzie. Myślę,że nie pozostaje Ci nic innego, jak czekanie....nie jesteś kobietą przed menopauzą, masz czas na dzieci, poczekaj, aż będziesz je chciała mimo wszystko, a nie jak teraz uwzględniając za i przeciw. Nie każda kobieta MUSI być matką, to nie jest sens życia...przynajmniej dla mnie. Wypełnianie życiowej pustki dzieckiem uważam za żałosne....