nie bede szczesliwa bo moje zycie mnie niszczy

od jakiegos czasu spotykam sie z pewnym mezczyzna. taki jak on w latach licealnych byl moim nieosiagalnym marzeniem. wtedy ja bylam cicha, niezauwazalna, szara myszka. po maturze wyprowadzilam sie, zaczelam studia i zyje na wlasny rachunek. dzis ci mezczyzni, ktorzy kiedys nie zauwazali mojego istnienia sa mna bardzo zainteresowani. odzylam w jakims sensie. pochodze z patologicznej rodziny, ojciec alkoholik popelnil samobojstwo, moja mama jest zgorzkniala i wypalona zyciem, brat alkoholik bezrobotny, ogolnie w rodzinie jest nie wesolo. on o tym nie wie. zakochal sie. ja zreszta tez go kocham i jest mi przy nim dobrze, lubimy razem spedzac czas. ale czy to ma szanse przetrwania? boje sie jego rekacji gdy o tym uslyszy, a przeciez bede musiala go zaprosic do domu rodzinnego i co wtedy? a jak sie przestraszy, zniecheci?

Oj tam oj tam. Ciebie kocha przecież to wszystko zrozumie. Musisz z nim porozmawiać i mu wszystko wytłumaczyć żeby go nie wpuszczać i żeby się nie przestraszył:) na pewno zrozumie :)

boje sie jego rodziny i znajomych bo to sa ludzie z lepszych sfer - dobrze ubrani, wciqaz gdzies podróżują za granice, z dobrych domów. kim ja przy nich jestem? czuje sie jak zero. co ja mam do zaoferowania podczas gdy oni po kolei robią u siebie grilla, zapraszaja to towarzystwo do domkow letniskowych swoich rodzicow, w gory itp? ja taka nie jestem. jestem ta gorsza i tak sie czuje bo nie mialam niczego akiego w zyciu, wszystko co mam a jest tego nie wiele zawdzieczam sobie samej, nie dostalam niczego ot tak.

andzia napisalas "Musisz z nim porozmawiać i mu wszystko wytłumaczyć żeby go nie wpuszczać i żeby się nie przestraszył" co mam przez to rozumiec i gdzie mam go nie wpuszczac?

Powinnas być z siebie dumna że tak samo jak twój brat nie pijesz. Nie zawsze jest lekko.

mam swiadomosc tego, ze wyprowadzajac sie z domu zrobilam to celowo bo chcialam sie odciac od tego swiata i zyc inaczej. ale czy ktos to zauwazy i zrozumie na tyle bym nie byla ta gorsza?

Porozmawiaj z nim o twojej rodzinie powiec mu co i jak. Chodziło mi o to żebyś go na zimna wodę nie pchala czyli żebyś opowiedziała mu wszystko później zapraszała do rodzinnego domu.

Jeśli cię znają to zauważą:)

wiem, ze musze z nim porozmawiac ale to dla mnie takie trudne, nie potrafie o tym mowic. dla mnie to byl koszmar przez co przeszlam. ale nie chce tez byc oceniona z perspektywy tego kim jestem i skad pochodze, nie odpowiadam za bledy swoich rodzicow.

po pierwsze - wcale nie musisz go zapraszać do swojego rodzinnego domu - nie ma takiego obowiązku powinnaś wyjaśnic mu swoja sytuację rodzinną i tyle jeśli się uprze, to go zawieź do domu, ale ja nie widzę takiej konieczności po drugie - nikt sobie rodziny nie wybiera to, że się wybiłaś i jesteś inna niż oni, czyli wyszłaś z patologii - to można zapisac tylko i wyłacznie na Twój plus i mądry facet tak właśnie zrobi a jak nie zrobi, to mądry nie jest a z głupim lepiej życia nie planować

Wiem że to trudne ale nie masz wyboru. W końcu się kochacie i powinniście być wobec siebie szczerzy:)

nie powiedzial jeszcze znajomym, ze jestesmy razem. ale w ich gronie sa osoby, ktore znalam w dziecinstwie, w czasach szkolnych. i oni czesto smiali sie z mojego pijanego ojca, dogadywali mi, ze gdzies go widzieli i co robil.

wiem, ze nie musze zapraszac go do domu rodzinnego. odwiedza mnie w mieszkaniu, ktore wynajmuje. ale z drugiej strony tak bardzo chcialabym, zeby bylo normalnie, zebysmy mogli usiasc przy jednym stole z moja mama i po prostu rozmawiac. poza tym w moim rodzinnym domu jest bardzo biednie, nie ma tam centralnego ogrzewania, do dziś są stare piecyki. jego rodzice maja nowo wybudowany dom. moze ja nie mam prawa z kims takim byc, moze nie jestesmy dla siebie

To ile czasu z nim jesteś?

ponad 4 miesiace. spotykalismy sie tak neutralnie, spontanicznie i od razu nas do siebie ciągnęło. jego znajomi mysla, ze jestem jakas tam jego kolezanka. chcial to sprostowac ale poprosilam, zeby odczekal.

up

z takim Twoim uniżonym nastawieniem do tego związku to nie wiem, czy będziecie dobrą parą w związku musi byc równowaga, przynajmniej na poziomie psychiki i charakterów a Ty od razu ustawiasz się na niższej pozycji to rodzi wiele problemów, jeśli nie teraz, to w przyszłości poczucie niższości, patologiczna uległość, brak poczucia własnej wartości - to nic dobrego musisz nad tym panować i z tym walczyć - w sobie może pomoc psychologa się przyda?

Wielu mężczyzn w życiu mnie kochało. wielu lepszych ode mnie. a ja nie potrafiłam tego przyjąć bo czułam się gorsza. to mnie przerasta. i gdy wreszcie przyjęłam byłam z tym kimś 3 lata. przez cały ten okres wypominał mi mojego brata, choć tłumaczyłam, że układa sobie życie ze mną a nie z moją rodziną. było mi przykro bo nie chciał przyjeżdżac do mojego domy rodzinnego nawet na chwile np w swieta. wiem, ze byl zrażony tą sytuacją

powtarzaj sobie codziennie, ze jestes ladna, madra dziewczyna, ze jestes cos warta. z czasem w to uwierzysz

jeśli ci na nim zależy to ja bym mu o tym powiedziała, chociaż po czesci rozumiem twoja sytuacje bo ja mieszkam, nie wyprowadziłam sie z domu i mam ojca alkoholika, w domu mam istną patologie, nigdy nie przyprowadziłam swojego chłopaka do domu, z ostatnim rozstałam se własnie z tego powodu że nie chcialam go przyprowadzić do domu, on myślał że sie go wstydze pokazać rodzicom, a ja sie wsydziłam domu, nie wiedziałam czy jak go przyprowadze do domu czy ojciec bedzie totalnie schlany, na etapie leczenia kaca czy trzeźwy...nie mieszkam w złym domu, właśnie wszyscy myślą ze jesteśmy super rodzinką, duzy ładny dom ale co ztego skoro w środku to masakra. Ale ty masz inaczej, nie mieszkasz juz w domu, odcięłaś sie od tego wszystkiego, ja na twoim miejscu powiedziałabym mu to, bo jeśli dowie sie od tych waszych wspólnych znajomych może miec do ciebie o to żal, a skoro ci na nim zależy to predzej czy później bedziesz musiała opowiedziec mu o swojej rodzinie, jak zrobisz to prędzej to przynajmniej bedziesz wiedziała jak na to reaguje czy mu to przeszkadza, czy ocenia ludzi według kryterii skąd pochodzą itp.....powodznia ;)

wydaje mi się, że ktos kto tego nie przezyl nie bedzie potrafil tego zrozumiec. moj ojciec maltretowal nas. pamietam o tym, zyje z tym. odcielam sie od tego ale to wraca w snach. jak juz wspomnialam nie potrafie o tym rozmawiac. nie moge mowic spokojnie o tym co przeszlam, jak znalazlam mojego ojca wiszacego, tego co nam zrobil, jak wygladalo moje dziecinstwo. zawsze przy tym sie rozklejam bo w glebi duszy bardzo mnie to boli i ciazy na sercu. moze po prostu napisze mu o tym i przekaze list do reki?

boje sie takiego dnia, w ktorym on powie znajomym, ze jestesmy razem a oni mu zaczna odradzac ona jest z patologii daj sobie spokój" itp i wtedy nic mi juz nie pomoze, nawet to, ze mu to wyznam. ma prawo o tym wiedziec

a daj spokoj dziewczyno wez sie ogarnij . Normalny facet nie zwraca uwage na twoja rodzine tylko na Ciebie Jesli sie zakochal zleje to . Uspokój się Nie podchodz do tego ze wstydem . Tylko raczej podejscie jest jak jest nic kurwa nie zmienie i chuj . Nie moja brocha Ja mam swoje zycie !

a z tym listem to dobry pomysl? osmiesze sie?

nie wiem , nie czytałem wszystkiego . Jako ze internecie jestesmy anonimowi to moge CI cos opowiedziec . Ja wysoki , przystjony , można powiedzieć ze z telewizji , utalentowany sportowiec , slawny . Kobiety zawsze mialem mega ładne , sliczne . Nie pisze tego zeby sie wychwalac no ale tak było . Ja pochodze z zamoznej rodziny . Willa 8 pokoji , kazdy w domu nawe auto , wycieczki zagaranice , starzy zarabiaja w paredziesiat tysiecy w ms . Ale nigdy nie patrzałem na to skad pochodzą . . Sam zarabian miernie bo 3-5 tys w ms . Ale nigdy nie patrzałem skad dziewczyna pochodzi . Nigdy . I powiem Ci tak moja dawna byla bylem z nia 3 lata pochodziła z biedy . No bieda i patolka ale bardziej bieda niz patolka . Jedynym minusem była jej mentalnosci , nie bylo wazne ze nie miała kasy bo ja zawsze stawiam , ale ona mentalnie nie chciała mieć . I to mnie wkurwiaja był okres ze zarabiał 1900z wkurwialo mnei to , a ona ze ludzie zarabiaja po 1000zł i maja rodzine na utrzymaniu . I to mnie denerwowało ja zawsze chce miec wiecej i wiecej . A ona mentalnie była taka wystraszona , nie miala za wiele i za wiele niechciała . To był jedyny minus . Obecna kobieta całkiem odwrotnie z bardzo bogatej rodziny i u niej jest cos takiego , co odejdziesz z pracy ? i gdzie pojdziesz robic za 1000zł ? Calkiem inne podejscia . Lecz mimo wszystko bardzije odpowiada mmi podejscie drugiej , ale tutaj ich stan rodziny sie kompletnie nie liczy bo ja zawsze za wszystko place , ja zawsze stawiam . Ich rodzina mnie nie obchodzi kocham ja , a nie jej rodzinie . I jesli on cos bedzie plumkał ze mu sie nie podoba ze masz patolke to niech spierdala bo jest pizda nie facet . Mi jak czasami rodzina przeszkadzała w zwiazkach albo chciala dyktowac to robilem zawsze jeszcze bardziej sie stawialem . A jesli jest to twoj problem to poprostu z nim porozmawiaj jak ludzie , normalnie porozmawiaj . Nie pisz listow , nie pierdz nie sraj sie . Jak przyjdzie okres taki to poprostu z nim porozmawiaj szczerze

Mi sie wydaje, że ten list to nie jest dobry pomysł, wiem że jest ci cieżko o tym mówić ale zbierz sie w sobie i po prostu mu to powiedz...ja bym tak zrobiła

Nie zacznę tak od razu. naprowadzę jakos do takiej sytuacji, powiem, ze bardzo zalezy mi na nim i na tym zwiazku dlatego uwazam, ze powinien o czyms wiedziec. i wtedy na ile będę potrafiła opowiem o tym. chcę to zrobic raz i juz do tego nie wracac. ja nie mam takiego podejscia, ze 1000zl jest super i mi wystarczy. ale jesli moge to chce cos w zyciu osiagnac, zylam w biedzie i chce sprobowac zrobic cos ze swoim zyciem, pokierowac nim tak, aby moje dzieci nie zaznaly tego co ja.

no jak dla mnei by tak mi kobieta powiedziala , ze musi mi o tym powiedziec to bym sie wystraszył i bym ja uwazał za jaka dziwna serio i bym chyba spierdolil . W tym momencie pokazujesz to jest problem , dla mnie to bedzie tez twoj problem musisz go przyjac . Osoba sie wystraszy i ucieknie . Musisz pokazac ze to nie jest problem dla Ciebie , jest jak jest tego nie zmienisz . Ale szkoda tracic na to czasu . Nie mozesz go obarczac go tym problem. Musisz sie od niego sama odsunac . I poprostu traktowac to jak rzecz ktora Cie nie bedzie dotyczyc . I jego tez . W innym wypadku moze uciec , ja bym tak zrobil . Bym pomyslal, ja jebie w co ja sie wpierdalam , uciekam gdzie pieprz rosnie . Na chuj mi problemy . A jesli podejdziesz to nie jest moj problem , ja rodziny juz nie mam , A niech on sie nie interesuje tez bo to nie jego a raczej juz nasza sprawa , Bedzie duzo lepiej

rozumiem. mam udawać, że dla mnie to nie problem? mimo tego, ze to we mnie jest?

Ale jaki to dla Ciebie problem ? Zyjesz sama za swoje tak ? Oni Cie nie utrzymuja ? Jestes samodzielna ? Jesli tak to zyj swoim zyciem . Nie musisz za nikogo odpowiadac . Czyli nie masz problemu ? I tylko Ci sie wydaje raczej ? Ja jako facet wyobraziłem sobie sytacje poznaje dziewczyne jest spoko , milo itd . Ale gdy ona na poczatku zaczała by mi wyznawac jakies problemy i w pewnym sensie przenosic je na mnie . To bym sie chyba wystraszył i uciekł . Bo ja nie szukam problemow . A gdybym poznał kobiete . I bym jakos sie tam dowiedział no ogolnie moja rodzinka to patolka i bieda .Ale mniejsza z tym . I ona na to nie zwracala by uwagi i nie stwarzala przez to problemow tam gdzie go nie ma , to spoko zaden problem . Przeciez rodziny sie nie wybiera .