Wywiad młodego Tuska dla GW

Z dużym prawdopodobieństwem było tak, że młody Tusk spanikował i pochwalił się staremu swoją charakterystyczną dla PO cechą, od państwa brać pensję za podpisaną listę, na boku kraść prawdziwe pieniądze z prawdziwymi złodziejami, co w przypadku szefa OLT nie może być pomówieniem, gdyż opiera się na prawomocnym wyroku. Pochwalił się albo obaj od dawna wiedzieli co jest grane i przeszedł czas na wygrzebanie się, co tu dużo owijać w bawełnę, z gówna. Pomysł sam w sobie genialny w prostocie, zanim „prawicowe tałatajstwo wysmaruje sensacyjny artykuł, koledzy z GW zrobią to delikatniej i jak trzeba. Klasyczna ucieczka do przodu, moim zdaniem autorstwa tatusia i pomagiera Ostachowicza. Gorzej, że wygrzebywanie się z gówna wyglądało ślamazarnie, a co za tym idzie zabawnie. Cały wywiad był tak komiczny, że tuzy lewicy nie potrafiły się powstrzymać od śmiechu. Michał Tusk pocił się na łamach niczym Chlebowski i biorąc pod uwagę jeszcze jedno przypuszczenie, że on z tym wywiadem prawie nic nie miał wspólnego, ale „fachowcy wywiad autoryzowali, to jawi się obraz nędzy rozpaczy i kompletnego burdelu. Komentatorzy i redaktorzy skupili się na samej śmieszności, nieporadności, grotesce, grubych niciach, ale to wszystko widzi prawie każdy. Mnie bardziej interesuje dlaczego takiego pokracznego potworka stary Tusk wypuścił w imieniu młodego Tuska? Nie znajduję innej odpowiedzi poza skalą. Starego Tuska przerasta skala zjawisk, wpadka syna Michała jest czymś, czemu Donald nie ma czasu poświęcać więcej uwagi. Na taką tezę od razu można odpowiedzieć antytezą, że przecież ma Donald Tusk ludzi od takiej roboty? Ma albo i nie ma, jakich ludzi ma Tusk, którym mógłby powierzać podobne tajemnice? Przyjaciół z PO? On się na wszystkie strony rozgląda i wypatruje Brutusa, to nie będzie latał ze swoimi słabościami po ludziach partii. Wiem, że wielu się ze mnie śmieje, ale będę się upierał, że dzieje się coś przełomowego, a ta cisza i pomruki przed burzą, utwierdzają mnie w przekonaniu. Kiedyś takie sprawy stary Donald uwalał siekierą, dziś posyła do GW spoconego syna. Psychologizować nie bardzo lubię, po prostu pewne rozpaczliwe ruchy stają się nie tylko czytelne, ale tak śmieszne, że się błazny pocą przy drukowaniu numerów. http://kontrowersje.net/tresc/na_pewno_tak_bylo_czesc_michal_tu_adam_dasz_nam_wywiad