rodzice nie dawali mi wsparcia, mama krytykowala za makijaz-mieliscie podobnie?

przeczytalam pewien artykol wczoraj i doszlam do wniosku, ze w moim zyciu bylo tak samo jak u bohaterek tego artykolu. Rodzice malo kiedy mnie wspierali, raczej byla krytyka. Nie upijalam sie, nie palilam, nie wagarowalam a zawsze zle. Gdyby byl spor miedzy mna a kims obcym uwierzyliby temu obcemu hociaz nigdy nie dalam im powodu do braku zaufania. Rodzice czesto wspieraja dzieci a mnie nie wspieral nikt. Bylam w lo a mama krytykowala mnie za uzywanie tuszu do rzes....o podkladzie juz nie wspomne...chodzilo o to, ze sie maluje a nie powinnam w ogole no bo jak to tak..o miesiaczce ze mna nie rozmawiano. Gdy umowilam sie na randke to tata powiedzial "kto by chcial taka brzydule". Przez te krytyki zwatpilam w siebie, w swoja urode myslalam ze ejstem brzydka. Dopiero kilka lat temu odzyskalam jakas pewnosc siebie, zauwazylam ze nie ejstem glupia, ze nie ejstem brzydka a wrecz przeciwnie....cholera czy niektorzy rodzice musza tak psuc zycie swoich dzieci? Mieliscie podobnie?

No ja to może nie do końca, bo w wieku 18 lat odkryłem, że to z moimi rodzicami jest coś nie tak, a nie ze mną, i ich głupimi docinkami przestałem się przejmować. Z obecnego punktu widzienia jestem im niezmiernie wdzięczny za nieciekawe, i w pewnym sensie patologiczne, dzieciństwo, bo dzięki temu jestem w miejscu, w którym obecnie jestem. A przeważnie jest tak, że dzieciństwo sporo wpływa na psychikę, o ile ma się stycznośc z tymi osobami.

ja tak mialam, dopiero moj chlopak wyjasnil mi, ze jestem duzo warta. dziecintwo niby wspaniale, rodzice na poziomie, ambitni, z wyzszym wyksztalceniem, co kiedys nie bylo takie oczywiste, jak dzis. a mimo to. zbyt wielkie ambicje, krytyka non stop, zero pochwal... rada? znalezc wspanialego mezczyzne/kobiete i dac wmowic sobie, ze jest sie wyjatkowym...