Mam wrażenie że moja mama mnie nie kocha ;/ To moja wina, ale nic na to nie

wiem , ze to niby moja wina, ale nic na to nie poradze... nie moge sie przeciez calkowicie zmienic...nie potrafię. Tak mi sie wydaje. Jednak nie ma ku temu jakiegoś większego powodu, nie ćpam nie piję , nie kradnę itp. wiec nie mialaby pretekstu żeby sie mnie pozbyc z domu. Bo przeciez jakby ktos zapytal czemu mnie nie chce to ona wyszlaby na tą złą, że bez powodu. ( mam 17 lat ). Mam starszego brata ( juz mieszka sam dawno, ma 31 lat ) i zawsze broni jego, usprawiedliwa go mimo, że on nie pracuje, ma co troche inna kobiete tylko na kilka dni. Po prostu tez nie jest idealny. Ze mna mama nie ma zadnych wiekszych problemów, jestem raczej spokojna osobą, choc czasem sie z mamą kłócimy, zdarza sie. Ale wydaje mi sie, że mnie nie kocha tak jak brata, bo z nim ma wspólny język. Tj. mają podobne poglądy, podobny gust, itp. Niby mowi sie że takie głupoty nie są ważne jak np. kto popiera jaką partie... ale to sie wszystko zbiera do kupy. Po protu ja i mama mamy na wiele tematow inne zdanie, a z bratem dogadują sie świetnie. Jestem tez czasem troche leniwa i słabo sie ucze. Wiem ze to moja wina... ale znam wiele osob, które piją palą, uczą sie też źle, a rodzice i tak ich kochają nade wszystko. Wiecie... to się da wyczuć, czy jest sie kochanym przez kogos czy nie. Ja mam wrażenie, że moja mama ma mnie dosyć. Wydaje mi się, że nawet jakby sie zabiła, to dla niej byłoby lepiej ( nie, nie zamierzam tego zrobić ) , miałaby lżej, nie musialaby mi nic kupowac. Pewnie powiecie - niedlugo 18 wiec sie wyprowadzisz i juz. Ale to nie tak... ja kocham moją mamę bardzo i chciałabym aby i ona mnie kochała jak dawniej. Jak byłam mała to naprawdę mnie kochała i to bardzo, bo bardzo pragnela 2 dziecka, zawsze mi to mowila. Jednak chyba nie spelniam jej oczekiwań... jest mi przykro z tego powodu, co zrobic