Nie umiem się już niczym cieszyć, ciągle myślę o

problemach, o swoich błędach, mimo że robię wiele, by móc je naprawić. Kiedyś aktywna, twórcza, czytałam dużo książek i malowałam obrazy, dziś siedzę tylko przy komputerze i rozmyślam. Dziś mamy sobotę, piękna pogoda za oknem, a mnie jak zwykle ogarnia pustka, depresja...

mam tak samo, kiedys duzo czytalam, uczylam sie a teraz nic mi sie nie cche, tylko komp i jakies glupawe portale. nie moge nad niczym sie skupic. a ile masz lat?

24. Też kiedyś byłam inna, pochłaniałam poezję, prozę, na studiach świetnie mi szło, rozwijałam też swoje zdolności plastyczne (kurs), a dziś? Depresja niszczy mnie z każdym dniem, nawet terapia już nie pomaga, bo wciąż nie mam pracy, perspektyw...

A co chyba w tym wszystkim najgorsze, nie potrafię czerpać radości z chwili, żyć wg "carpe diem", bo ciągle myślę nad przyszłością, nie nad tym, co obecnie.

ja też bez pracy i jestem kilka lat starsza... jak się widzi co sie dzieje na swiecie i w kraju to wszystkiego sie odechciewa. jedni za nic zarabiają kokosy a drudzy cale zycie pracują i mają grosze.

chyba jedyne wyjście to ograniczyc neta, sprawdzać tylko pocztę i tyle, a tak nie wchodzic w ogole; odkąd mam neta to strasznie sie rozleniwilam :(

No nie? Ale cóż poradzić. Człowiek jest po studiach, a i tak ma problem ze znalezieniem konkretnej pracy, bo ciągle proponują telemarketing itp.

Wiesz, mnie już nawet net nudzi. Potrzebuję kogoś, kto zarazi mnie optymizmem, wyciągnie z dołka!

Wy przynajmniej miałyście jakieś pasje. Ja nigdy nie potrafiłam znaleźć czegoś co by mnie pochłonęło. Wprawdzie mam pracę, ale co mi po tym. Wracam do domu, siadam do kompa i siedzę aż do wieczora i tak dzień w dzień. W weekendy też siedzę w domu bo nie mam żadnych przyjaciół :( Człowiek jest młody i zamiast korzystać z życia to marnuje je i nie potrafi się nim cieszyć..

mialam keidys pasje, uczylam sie językow, czytalam literature swiatową ale dzis nic mnie nie cieszy i jak probuje cos czytac to sie po prostu nie moge skupic... bo zaraz mysle o problemach, o tym ze nie mam pracy, martwie sie o przyszlosc, dziwne to

Mam podobnie, do tego jestem bardzo nerwowa i dosłownie byle głupota jest w stanie wyprowadzić mnie z równowagi. Ciągle płaczę i się stresuję :( Pewnie mam już wrzody na żołądku i inne choróbska spowodowane nerwami.

No właśnie, marnujemy młodość na tych naszych rozterkach. A wystarczyłoby po prostu jakoś się zdystansować i wszystko wyglądałoby zupełnie inaczej. Dancing - ja też czuję się samotna na tym świecie. Co prawda mam przyjaciół, ale oni teraz wyjechali i też czuję się tak, jakbym dla nikogo nie istniała.

Też jestem znerwicowana i pesymistycznie nastawiona do życia. Mamy teraz weekend, powinnam o niczym złym nie myśleć i skupic się na możliwościach, jakie niesie ten wolny czas, ale co z tego, skoro ja już przeżywam, co będzie w poniedziałek.