Mam na imię Ana, muszę tylko coś zrobić z oczami

hej :) Jak wam się podoba to co napisałam? O anoreksji Mam na imię Ana, muszę tylko coś zrobić z oczami "Czasem coś nam może przeszkadzać w czyjejś twarzy. Np. gdy jest jej zbyt dużo wiadomo, że coś jest nie tak . Ale się tego nie mówi. Jej uroda Nie chciała aby było jej zbyt dużo. Nie byłoby miejsca na szarości, na inne odcienie tej samej chwili, głosu. Gdy zajmuje za dużo miejsca jest tylko sobą, nikim więcej. A mogłaby mieć przecież tyle różnych odcieni. Tak jakby ktoś ją kochał... Myślała, że... gdy będzie jej mniej oczy zrobią się większe, takie na całą twarz i poza... A dłonie, takie delikatne, będą się tak ładnie układały. I będą coś obiecywały. Gdy nie jest bardzo szczupła nie układają się tak i nie obiecują. Są tylko dłońmi. Oczy są nie takie. To znaczy jeszcze nie... Nie uwierzyłaby, że ktoś w tej chwili mógłby je pokochać. I widziałby je wszędzie ten KTOŚ. Gdyby Anna była szczuplejsza, jej oczy byłyby samym smutkiem. A on powiedział, że tak lubi smutne oczy kobiet, takie samo dno smutku. Że niby są bardziej niewinne. Takie naj... Takie, żeby on aż zobaczył w jej oczach swój smutek. Czasem coś nam może przeszkadzać w czyjejś twarzy. Np. gdy jest jej zbyt dużo wiadomo, że coś jest nie tak . Ale się tego nie mówi. Albo się tego nie wie. To jest gdzieś głęboko w środku, w podświadomości. Nie wolno wypowiadać TEGO na głos. A co jeśli to wszystko jej się tylko wydaje? Jeśli wszystko z jej wyglądem jest ok? Tak bardzo chciałaby aby dłonie i oczy opowiadały o niej. O jej myślach. Jaka chciałaby być, albo jaka jest. Nie musiałaby nic mówić. A on by wiedział jaka jest. Szukałby jej oczu pomiędzy... Tak jak się szuka muszelek nad brzegiem morza. Albo jak się szuka szczęscia. On poznałby w niej tę wymarzoną dziewczynę. Po czymś ją musi poznać. Na przykład po smukłych dłoniach.Zobaczy ją, jej szczupłe palce, które wydadzą mu się takie zagubione i... I bedzie wiedział, że to Ona. Pozna ją po tych dłoniach własnie. Anna chce być czysta. Dla Niego. Mieć taki czysty głos. Taki gdzieś umykający. I tak mówić jakby się dotykało klawiszy. I... ten głos nagle by się urywał. Bo nie można za duzo powiedzieć, aby czegoś nie zepsuć. Dlatego czasem ścisza głos. Gdy mało je, nie musi ściszać...On też TO wie i dostrzega tę niewielką różnicę w głosie. Po której jest wyjątkowa. "Gdy chudnę i jestem z siebie zadowolona to wiatr wieje głośniej i bliżej i wszystko jest bliżej. I jest takie trochę bardziej dla mnie Jest jeszcze ta druga dziewczyna. Ta po drugiej stronie dnia, szczuplejsza. Jej twarz rozświetla blask, jasnoniebieski, od oczu. Gdy Anna nie czuje, że chudnie, tamta DRUGA dziewczyna gdzieś odchodzi. Wtedy ona też ucieka... do jutra. Bo w dzisiejszym dniu mogłaby się udusić w zaduchu niezrealizowanych marzeń. Bez Tamtej dziewczyny Anna jest zbyt mała, aby wypełnić sobą dzień. Więc ucieka do jutra. Chowa się w sobie jakby jej nie było. Dzisiaj jest pomyłką. Deszcz. Co z tego, że stuka o szybę? Stuka i nic nie ma poza... I nic nie wydaje się inne. Gdyby mniej zjadła, to by się wydawało. I deszcz nie uderzałby o szyby tak monotonnie. Może miałby nawet jakąs ciekawą melodię. „W takie dni boję się niektórych słów. Takich twardych, jak na przykład prawda. „Czuję, że ten świat jest na wyciągnięcie ręki. Muszę tylko... bardziej się postarać. Skąd ją znam? Być może jest we mnie. Być może jest w każdej z nas