Seks z kolegą, dalsze kłopoty (dużo do czytania!)!!

a więc mam kolegę - nazwijmy go Karol. Znamy sie już dlugo, ale dopiero od kilku miesięcy nasza znajomość nabrała tempa, że się tak wyrażę, przyjaciele. Opowiadał mi o tym jak mu się bardzo podoba moja współlokatorka (i moja najlepsza przyjaciółka), radził się mnie co z nią zrobić, gdyż ona nie traktowała go poważnie, a zresztą wyjeżdżała na 4 miesiące. W ostatni dzień jej pobytu w Olsztynie, poszłyśmy na dyskotekę, gdzie na jego oczach całowała się z innym (zwykła studencka impreza ). On przestał się do niej odzywać, powiedział mi, że stracil do niej szacunek itd itp...Mało ważne...Rzecz w tym, że ja i Karol często, bardzo często, się spotykaliśmy na różnego rodzaju imprezach. Zawsze się kończyło, że my we dwójkę w ustronnym miejscu rozmawiamy o poważnych sprawach! tak, rozmawiamy! aż pewnego razu leżąc na jego nogach i rozmawiająco życiu mnie chciał pocałować, uciekłam twarzą, tłumacząc, że jesteśmy przyjaciółmi i to wszystko! Tego samego wieczoru spróbował znowu, znowu uciekłam. Na pytanie, czy bym się umiała w nim zakochać, stanowczo powiedziałam, że nie. On odpowiedział to samo, mówiąc, że nie było tego błysku. Było ok. On wyjechał na dawno zapowiadane 2-tygodniowe wakacje. Po wakacjach spotkaliśmy się w grupie...nie umiałam się od niego opędzić..po kilku łykach alkoholu szliśmy za ręce, bez większych czułości..jedynie mnie przytulił i pocałował w czoło twierdząc, że tak by chciał przez całe życie. Zaśmiałam się. Nasze rozmowy były zawsze śmieszne, pełne szczerości, zabawy, a nawet podtekstów erotycznych. Jednego dnia zrobił impreze w domu. Było bardzo dużo ludzi (ok. 50), wtedy też za dużo wypiłam, no i zostałam u niego na noc, w tę noc sie już mu nie umiałam oprzeć, on mi również. Przespaliśmy się z sobą. Najgorsze to, że rano (będąc już trzeźwym) również to zrobiliśmy. Powiedziałam mu, że nikt ma sie o tym nie dowiedzieć, na co on się zgodził. Później przy nim wmawiałam moim koleżankom, że nic nie pamiętam z tej nocy, żeby się czasem nie domyśliły (kiepski kłamca ze mnie) i on to chyba zbyt do siebie wziął, bo na prawdę myśli, żę nic nie pamiętam. Ostatnio, jak spotkaliśmy sie większą paczką, nie zamienił ze mną praktycznie ani słowa...rozmawiał cały czas z moim najlepszym przyjacielem, którego o dziwo nie miał okazji nigdy poznać(!) i kiedy zadał mi głupie pytanie, co nas łączy, ja również odpowiedziałam głupio mówiąc: no przecież jesteśmy parą ! Karol najwyraźniej się obraził i poszedł do domu. OD tego momentu nie umie ze mną normalnie pogadać. Piszę do mnie, bo piszę..bo mamy przed sobą wspólny wypad dawno temu zaplanowany i musimy go zapiąc na ostatni guzik, ale poza tym, nic nie o "naszej" imprezie, o nas o niczym ! Nasze rozmowy są osłche, dziwne, boli mnie to...na prawdę bardzo go lubię i nie chcę go stracić. Co o tym myślicie? Wiem, napisałam nie lada książkę..ale boli mnie ta sytuacja, a nie mogę temu nikomu innemu powiedzieć, ani się poradzić, jak osobom których nie znam.! PROSZĘ...pomóżcie co mam zrobić, żeby go nie stracić. Czuję on coś do mnie ? NIE WIEM!