Związek na odległość, jak przestać się zamartwiać?

Jestem z chłopakiem od 8 miesięcy, ale kłócimy się dość często, zazwyczaj o głupoty, raz ja coś wyolbrzymie, np. kiedy kupił sobie przy mnie najokropniejsze buty na świecie, obraziłam się o to i się pokłóciliśmy. On często robi problemy z mojego wyrazu twarzy, ciągle mu coś nie pasuje, zabiera mnie na lody - twierdzi, że ja nieszczęśliwa jestem, byliśmy w restauracji czy na spacerze w parku - ja smutna. Zastanawiałam się czy to on oczekuje za wiele i chciałby żebym skakała z radości i tańczyła ze szczęścia kiedy mi zaproponuje coca-colę? czy to ja naprawdę chodze smutna zbyt często? Problem w tym, że ja naprawdę jestem wdzięczna i szczęśliwa kiedy on zabiera mnie gdzieś i proponuje rzeczy, ale chyba za mało mu to okazuje, nie uśmiecham się non-stop, wyłączam się, chodzę przygnębiona. Staram się to zmienić, ale nie zawsze mi wychodzi. Jestem pesymistką i często mam negatywne myśli, czego mój chłopak we mnie nie znosi:( Bardzo Go kocham i nie wyobrażam sobie, żebyśmy mogli się rozstać! Jest dla mnie całym światem! Niestety zamartwiam się ciągle tym, że jak wróci do szkoły po wakacjach, jakaś bardzo pozytywna dziewczyna mu w głowie zawróci, zakocha się i mnie zostawi :( Nie zniosłabym tego.. Jesteśmy w związku na odległość, dzieli nas 500km. Wróciłam od niego 3 dni temu, a już tak bardzo tęsknie za nim. Powiedział, że spróbuje przyjechać do mnie na weekend za 3 tygodnie, a ja sie dalej martwię, że to sie nie wydarzy, że odkocha się i zostawi! Możecie się wypowiedzieć? Jak zmienić swoje nastawienie, bo ja już czasem nie daje rady, nie umiem sie cieszyć, że mam wspaniałęgo chłopaka, bo ciągle jakieś czarne myśli mi przychodzą do głowy. Czy ktoś ma podobnie jak ja? Albo wie jak sobie poradzić z takim ciągłym zamartwianiem się? Naprawdę nie chcę go stracić i chcę by nasz związek przetrwał jeszcze bardzo bardzo długo.