Raczkujący niemowlak. To naprawdę ten najgorszy okres?

Moja córeczka ma 8 m-cy i od kilku tygodni przechodzę z nią prawdziwą mękę. Kiedy była noworodkiem i dzieckiem kilkumiesięcznym miałam full wolnego czasu, w domu mogłam zrobić wszystko, miałam wieczny porządek. Teraz nie mam czasu na nic, nawet na to, żeby iść do toalety i się załatwić. Córka odkąd nauczyła się podnosić, przestała interesować się zabawkami, nie interesują ją grzechotki, klocki, skaczące misie. Zabawki poszła w kąt, a jej ulubione zajęcie, to raczkowanie po całym domu i stawanie gdziekolwiek, gdzie to tylko możliwe. Ostatnio złapała się ławy, a ława poleciała na nią, w ostatniej chwili ją wyciągnęłam. Zabezpieczyłam gniazdka, szafki, ale to wciąż za mało, bo np włoży sobie paluchy pod drzwi i je zamknie, przytrzaśnie sobie rękę itp. Nasz dzień wygląda tak, że nie robię w domu nic, nie sprzątam, nie gotuję, bo muszę non stop mieć na nią oko, już jestem wykończona. Kupiłam kojec, wrzuciłam tam jej ulubione zabawki, nie usiedziała nawet 5 minut. Ostatnio nawet spacery ją nie interesują, dlatego wychodzę, kiedy jest śpiąca i wiem, że mi zaśnie, ale wtedy nie ma mnie w domu i znowu nic nie zrobię. Całe szczęście, że o 19 mąż wraca z pracy, ale do tej 7 stoję z nosem w szybie i czekam na jego powrót, bo wiem, że mnie odciąży, a ja w tym czasie poprasuję, ugotuję obiad na następny dzień i umyję podłogi. To minie kiedy dziecko zacznie chodzić? a co jeśli zacznie chodzić za miesiąc, dwa?! Ja oszaleję:-(

Teraz ci raczkuje i narzekasz, jesli zacznie chodzic to nie mysl ze bedzie spokojniej , wyjscia na spacer z dzieckiem juz chodzącym rowniez potrafia byc baardzo stresuujące.Pomijam tu matki,ktore wiecznie trzymają dzieci w wózku.Chodzace dziecko a raczej biegające jesli jest zywe niezle potrafi dac w kosc , ciekawosc swiata jest niedoopisania Moja najmlodsza miala faze wdrapywania sie na parapet,krzesła ,stoly i komody ,ile guzów sobie nabila to nie zlicze

Nie masz czasu skorzystać z Wc, a na pisanie na necie tak...mhh.. nie wiem po co niektore matki tak przesadzają w opisach i robią z siebie męczennice.. Na pewno w środku dnia ma jakieś drzemki więc masz czas dla domu..

dla mnie najgorszy okres to teraz -- mój ma 14 miesiecy i chodzi a właściwie biega....w domu to demolka... wszedzie wejdzie, wszystko musi dotknąć... ani pół minuty w jednym miejscu...

ja czekalam az moja zacznie chodzic.choćby teraz na dworzu jest bezpieczniej bo chodzi,a raczkujac po trawie/piasku mogla natknąc sie np na szklo.mi tez jest wygodniej teraz.raczkujace dziecko pcha wszystko do buzi(przewaznie) a chodzace ma juz inne zainteresowania(wg mnie).

Nie mam nawet czasu zrobić mężowi porządnego loda

chodzik jej kup, moim chłopcom (a raczej mnie) bardzo się przydał

Chodziki są nie zdrowe z tego co wiem ; ) Sama miałam chodzik dla synka ale na szczęście nie chciał w nim siedzieć i się go pozbyłam. Takie są dzieci, ciekawe świata. Jedne spokojne inne mniej spokojne:) Jak zacznie chodzić to będziesz biegać po parku za dzieckiem:)

chodzik a potem wizytę u ortopedy... spokojnie za jakiś czas trochę jej przejdzie, jak zapozna się z całym domem :) wtedy na jakiś czas znów zajmą ją zabawki... ale na pewno nie bedzie tak jak miała 2-3 mce

To na drzemkę w ciągu dnia zostawiaj ją w domu, wtedy będziesz miała więcej czasu, a jak będzie wyspana to zabieraj ją na spacer i trochę pomęcz! a chodzik też jest dobry!

mamuńcia nikt nie zostawia dziecka na cały dzień w chodziku żeby od razu do ortopedy, ale tak co jakiś czas na chwilkę to dziecku nie zaszkodzi!!!

81 anucha, no juz nie przesadzaj , raczkujące dziecko z ziemi wszystko do buzi bierze,prawda ale chodzące wszystko ze stolu, szafek, komod rowniez, no przeciez nie mow ze chodzące dziecko nic juz nie podnosci z ziemi,i do buzi nie bierze(roczne ,dwu letnie) ale fakt, bardziej go interesuje co lezy na polce, guziczki od telewizora, uwielbia bibeloty sciagac i brac do buzi takze Rczkujace dziecko jeszce pełza,nie ma dostepu do tylu miejsc jak biegajace ,przy ktporym niezle trzeba sie nabiegac rowniez

o tym, że chodziki są szkodliwe usłyszałam, jak dzieci już urosły cały czas są "nowe odkrycia amerykańskich naukowców" , które obalają poprzednie wersje, moim dzieciom nie zaszkodziły 'wszystko można co nie można, byle z wolna i z ostrożna' ;-) gdybym miała kolejne dziecko pewnie miałabym i chodzik

moje blizniaki mialy chodziki (najmlodsza nie lubiala wiec chodzila w szelkach) ale zadne z dzieci,ktore korzystaly z chodzika nie mialy problemow z nozkami, ani bioderkami,problemow ortopedycznych zero

toksyczna-ja pisze jak jest u mnie.jak raczkowaly to siedzac na trawie jadly trawe,a siedzac na piasku-piasek :p.tyle sie natłumaczylam ze nie wolno ze chyba poskutkowalo i jak zaczely chodzic to nie braly nic do buzi co nie nadawalo sie do jedzania.a ze stolu czy szafek zadna nie sciaga.tak jest u mnie.ale wiadomo ze kazde dziecko jest inne.starszej raz powiedzialam jak zaczela chodzic ze grzebanie w doniczce jest be i wystarczylo.nigdy wiecej sie to nie powtorzylo.przy mlodszej musialam sie dluzej nadziamgać zeby pojela niektóre sprawy.

dziecko powinno samo uczyć się chodzić w swoim tempie

prawda dzieci rozne są ,jedne bardziej przekorne i mimo że wie,ze czegos nie wolno to i tak diabelek tak podkusi ze swoje zrobi, a drugie bardziej karne i usłuchane Synowi mozna bylo nawet chet z drugiego konca domu powiedziec wołając "nie dotykaj tego , zostaw" i tak bylo, a cora byla taka ,ze jak jej z reki czegos osobiscie nie wzielas to nie raczyla odlozyc dobrowolnie ,u niej prosby sie nie sprawdzily .Taka natura ,pokusa silniejsza postawienia na swoim

czas na opiekunkę ;)

ja miałam luzy syn jak nauczył się raczkować śmigał po domu i nic go nie obchodziło patrzył tylko czy gdzieś jestem, zabezpieczyłam gniazdka i szafki a na drzwi mam taką nakładkę która blokuje żeby się nie dało zamknąć, zbędne meble i niebezpieczne rzeczy schowałam, nawet ławę wywaliłam i postawiłam mały stoliczek w kącie między sofami żeby nie dostał, codziennie myłam podłoge i odkurzałam miałam kupe czasu dla siebie właśnie wtedy :) nie rozumiem twojego problemu przesadzasz!! jak dostosujesz dziecku mieszkanie to nic mu się nie stanie nawet jak będziesz w wc czy gotować i sprzątać a z tym kojcem to coś ty myślała że raczkujący szkrab chce być zamknięty? porażka! kojec dobry do nauki wstawania a nie jak maluch raczkuje. Jak zacznie chodzić za rączki to wtedy nie będzie czasu dla siebie a teraz? wyluzuj

moja koleżanka wsadziła córkę do chodzika jak miała 7 miesięcy, ostatnio przyjechała jak jej córka miała 11 msc byłam pewna że już chodzi a tu klops mała stawiała stopki na palcach chodziła za rączki jak pokraka a mój syn jak miał 11msc zaczął stawiać pierwsze kroki i na roczek chodził za rączkę chociaż jeszcze nie łapał dobrze równowagi, dla mnie chodzik to porażka ale każda matka wychowuje dziecko po swojemu.

dla mnie zrobiło się dużo lżej jeśli chodzi o opiekę nad synem odkąd zaczął raczkować/chodzić. Moja mam tez to potwierdza, bo też się nim opiekuje. - nie trzeba go nosić - raczkował sobie po całym domu, zwiedzał, jak szłam do łazienki, kuchni to ze mna - kursował sobie między pokojem gdzie był mąż a pokojem gdzie byłam ja - zaczął więcej czasu spędzać na samodzielnym odkrywaniu świata a jak zaczął chodzić to już zaczął jeździć autem/rowerkiem po domu itp. jednym słowem dużo lżej niż jak leżał i trzeba było się nad nim nachylać i wymyślać różnie zabawy odkąd syn zaczął raczkować w łóżeczku tylko spał, cały dzień spędzł w ruchu

Żadnego chodzika dziewczyny! Mój sąsiad - pediatra jak kiedyś wpadł do nas i zobaczył małego w chodziku to się za głowę złapał. Kazał od razu wyrzucić. Powiedział, że oprócz tego, że przez chodziki są problemy ze stawami biodrowymi u raczkującego dziecka prawidłowo rozwijają się obie półkule mózgowe, a poza tym mój przez to, ze raczkował mój syn nigdy nie upadł na twarz, miał odruch wystawiania rączek do przodu i nigdy guza sobie nie nabił.

z raczkujacym jeszcze nie jest tak zle, trzeba pousuwac niepotrzebne bibeloty z zasiegu dziecka, zabezpieczyc co sie da i moze smigac; jak gotowalam to dawalam malcowi cos do zabawy, np. drewniana lyzke, plastikowa miske itp.; dla mnie najwiekszy hardcore to bunt dwulatka; te ciagle piski, wrzaski, placze bez powodu, rzucanie sie na podloge, robienie wszystkiego na przekor, dokuczanie siostrze... moglabym tak dlugo wymieniac... wykonczylo mnie to nerwowo... powolutku ma sie ku lepszemu;