Tęsknię za dzieciństwem...

Tęsknię za zabawą... Tęsknię za beztroską... Tęsknię za czasami kiedy nikt z bliskich nie był chory... Tęsknię za tym, że największym problemem była sukienka ubrudzona czekoladą albo stłuczone kolano... Brakuje mi niemartwienia się niczym... Brakuje mi zabawy w podchody... Brakuje mi starych przyjaciół Brakuje mi siedzenia na schodach pod domem babci i jedzenia kanapek przez nią zrobionych... Dziś mam ból... Dziś mam łzy... Dziś mam problemy... Dlaczego tak jest, że życie nie lituje się nad nikim... Jestem po studiach, nie jestem zła a i tak wszystko jest nie tak... nie radzę sobie z tym życiem...

ojej jakbym siebie czytała, dałabym wszystko by móc wrócić do tych lat beztroski......... oglądanie bajek, wakacje w gorach na wsi, gumy donald, zbieranie karteczek

...dobrze, że ma się chociaż takie wspomnienia, które krzepią kiedy jest źle.

Brakuje mi siedzenia na schodach pod domem babci i jedzenia kanapek przez nią zrobionych...

Nie kumasz?:) Babcia- mama któregoś z rodziców. Schody- miejsce gdzie np mogą siedzieć dzieciaki w ciepły wieczór. i ta babcia wynosi im kanapki. the end.

Dzieciństwo to super etap, ale jednak przeminęło i pogodzenie się, że jest już to za nami powinno być czymś naturalnym. Można powspominać, ale nie rozpaczać z powodu, że ma się to definitywnie za sobą. Nie masz w sobie ciekawości świata - tego co wydarzy się jutro, za rok, za 5 lat...? Jestem z natury ciekawska i chyba tylko to trzyma mnie przy życiu

Pewnie i tak chodzi o to, że nie lubisz teraźniejszości, stąd takie wracanie pamięciu. Szkopuł w tym, że teraz możesz mieć co chesz, tylko trzeba zakasać rękawy i do dzieła. Dzieciństwo nie było zle - po szkole iść z chłopakami pograć w piłkę, ale teraźniejszość - jeśli się człowiek fajnie usytuuje w życiu - gdzie wszystko zależy od Ciebie, gdzie możesz mieć cokolwiek zechcesz - jest przesmaczna! :)

Miałam, ale chyba zrobiłam się zgorzkniała i nie umiem się już niczym cieszyć... Ostatni rok obfitował w tragedie, ciężkie momenty, same problemy, jakoś nie potrafię znaleźć w sobie siły, ale mam nadzieję że w końcu to nastąpi.

kumam dlatego sie rozbeczałam

Ej, nie nie, nie maż się, wystarczy że ja to robię:P

ojejuuu - bez jaj, mnie też się jakoś dziwnie zrobiło. Zabrońmy sobie wspominać dzieciństwo (chociaż moje było ciężkie, ale i tak łezka się zakręciła w oku)!

Moje też było ciężkie, ale i tak wyjątkowe. Już komuś dziś odp jak było, żeby podnieść na duchu. Pochodzę z małej miejscowości z dosyć biednej rodziny. Żeby zarobić na książki chodziłam z koleżanką na grzyby i jagody i sprzedawałyśmy je przy drodze. Wstawałyśmy o 6 w wakacje. Ale mimo wszystko, nawet jak nie było kolorowo, to i tak człowiek się cieszył z każdej głupotki. Lizak na którego się samemu zarobiło smakował jakoś inaczej, lepiej. I stąd moje rozgoryczenie, że człowiek uczy się tyle lat, że musi wyrzec się tylu rzeczy a kiedy ktoś bliski choruje, okazuje się że państwo nie pomaga a po studiach zarabia tylko 1,5 tys, musi spłacić kredyty, opłacić mieszkanie, żyć z czegoś. To takie niesprawiedliwe mieć 25 lat pod górkę.

ojejuuu - e-tam, nie jest tak źle, po prostu jesteś pesymistka - realistka ;) Zacznij żyć w marzeniach ;) No i spraw, by mając lat 26 mieć z górki! - pewnie doskonale wiesz, że to wszystko zależy od Ciebie, prawda?

Tak, tak, dlatego właśnie próbuję zaczerpnąć trochę optymizmu z czekolady:) Nie rozumiem dlaczego nie jest wymieniony w składzie.

ja mogę przeżyć brak kanapek koniec dziecinstwa ale braku Babci do dziś NIE MOGĘ ;(

brakuje michaela jacksona :(

ojejuuu - słodzisz sobie życie gorzką czekoladą? :P

Właśnie chyba to jest najgorsze w dorosłości- nie to, że mamy tyle na głowie, ale to że z biegiem lat wykruszają się nasi najbliżsi, i świadomość że lepiej nie będzie, bo przecież czas nie działa na naszą korzyść. To dobiło mnie w zeszłym roku, zaczęła chorować moja mama, i wiedziałam, że jej nie wypuszczę.

Słodzę mleczną, ale przez łzy wydaje się lekko gorzka... a może słona?

Hmm ... czekolady ze łzami jeszcze nie próbowałem. Lepiej ze łzami niż potem ... tzn. później ;) ... mieć łzy bez czekolady ;)

Hehe, ej mam podły nastrój, proszę mnie nie rozśmieszać, przecież dopiero otworzyłam chusteczki:)

A chusteczki będziesz jadła z czekoladą, czy ze łzami w oczach, że tak szybko czekolada ubywa? :P

Chusteczek nie będę jeść, czekolada zaraz się skończy, ale koniec! Nie będę jej już jeść, bo tylko mi brakuje kilku cm w boczkach;p Teraz idę się utopić... Tfu, wykąpać, mam takiego pecha, że bym się poślizgnęła, urwała zasłonę od prysznica, stukła lustro etc, ale nie udałoby mi się utopić:)

A ja dziś wróciłem do dawnych czasów. Całkiem przypadkowo :)

E, zawsze możesz chodzić kołysząc się ze strony lewej - na prawą - by boczki rozruszać. Może tym razem dopisze szczęście i się utopisz ;)