konflikty w związku

hej,tak się złożyło w moim życiu że w ogóle nie mam orientacji,czy to jest możliwe,normalne,czy nie popełniam błędu życiowego? że gnoje go, robię mu sceny płaczu,że wbjam szpile jeśli poczuje taki przymus hej bo wiecie ludzie,mam 24 lata ,to mój pierwszy związek,roczny już i jak się patrzy na filmy albo na ludzi to oni bez problemów,uczucie,a ja w relacji takiej że kocham-tak uważam(że czuje że życie bez niego to już nie chcę tak żyć,)a jednocześnie co dzień nuż mu w plecy,serce wbijam -pretensje mam, mówie wprost co źle on funkcjonuj,jego wady jak flaki na wierzch wyciągam czy w związku ,w miłości ludzie mają sobie mówić przykre dla siebie rzeczy?

A bzykacie się potem ?

W związku trzeba mówić sobie czasami przykre rzeczy, nie wyobrażam sobie, by tylko sobie słodzić, trzeba być wobec siebie szczerym. Ale nie można też robić sceny z byle powodu, np. dlatego, że chłopak zrobił coś nie po Twojej myśli. Krytyka musi być konstruktywna, musisz powiedzieć mu, co Ci się w jego zachowaniu nie podoba, odpowiednio to argumentując. Nie możesz go też obrażać, być złośliwa, czy jak to napisałaś "wbijać mu szpili". A tak właściwie to co on takiego robi, że masz do niego pretensje i wbijasz mu nóż w plecy? Czasami ludzie do siebie nie pasują i nie potrafią się dogadać. Czasami jednak warto nad związkiem popracować i szczerze ze sobą rozmawiać. I to nie tak, że w innych związkach nie ma problemów. Ale ludzie raczej nie lubią przyznawać się przed innymi, że w ich związkach coś źle funkcjonuje, dlatego na pozór inne związki wydają nam się idealne i bezproblemowe. A telewizja? No cóż, związki, które są w niej pokazywane, raczej niewiele mają wspólnego z rzeczywistością i nie można oczekiwać od partnera zachowania rodem amanta z komedii romantycznej, bo życie to (niestety) nie film. Ma się wtedy zbyt wysokie i zupełnie niewłaściwe, źle ukierunkowana oczekiwania wobec partnera. Nic dziwnego, że dochodzi wówczas do kłótni i nieporozumień.