Wygląda na to, że zostałam figuratywną "tą drugą".

Parę tygodni temu spotkałam faceta tkwiącego w rozlatującym się małżeństwie. Zostaliśmy w sumie przyjaciółmi i tyle, nic niestosownego między nami nie zaszło, tylko gadaliśmy, przez dwa tygodnie pracowaliśmy razem po 12 godzin dziennie. Jakieś takie głębokie rozmowy wyszły, opowiadał mi o swoim tragicznym małżeństwie, potrzebował się wygadać. Wygląda na to, że to gadanie pomogło mu wykrystalizować sytuację, ponieważ efekt był taki że powiedział żonie że chce się rozwieść i wyprowadził się od niej. Dodam że są 11 lat po ślubie i mają trójkę dzieci w wieku szkolnym. Żona dostała szału. Oboje mają zdrowe poglądy na wychowanie, więc w żaden sposób kontaktu z dzieciakami mu nie utrudnia i nie napycha im głów zbdurami, ale to jej jedyna zaleta. Z wad, to próbowała mi złamać nos, oskarżyła mnie o rozbicie jej małżeństwa, odbieranie ojca dzieciom, i ogólnie wymalowała niezbyt ciekawy mój obraz w niewybrednych słowach. Jasności sytuacji może dodawać fakt, że ja mam lat 22, on 32, a żona 40. Generalnie w nosie mam ją i jej humory, nie mam sobie nic do zarzucenia. Zastanawia mnie natomiast jeden fakt. Dlaczego ona ma do mnie pretensję? Niezależenie od tego jaki charakter ma znajomość między mną a jej mężem, ja jej nic nie obiecywałam i nic jej nie jestem winna. To on ją zostawił i się z nią rozwodzi. To on jej obiecywał że będzie z nią do śmierci i tak dalej. Dlaczego kobiety w takiej sytuacji większe pretensje mają do rzekomej kochanki niż do szanownego małżonka?

Myślę,że doskonale to zrozumiesz, kiedy on odejdzie od ciebie do kolejnej młodszej siksy.

Nie nastawiam się w żaden sposób na długoterminowy związek. W sumie bez sensu baba nachodzi mnie w domu, np. w niedzielę o siódmej rano, i nie sposób przetłumaczyć jej, że jej małżeństwo to nie moja sprawa. Jak przekonać ją żeby się odpiórkowała?

Trzeba poszukac w kims winy ;) Nie chcialby to by nie odszedl nawet jakbys sie na niego rzucala. Co prawda, panny co kreca z zonatymi nie maja klasy.

Właśnie to mam na myśli. Jakby nie chciał, to by nie odszedł. Choćby wołami był ciągnięty.

sama napisałaś, że dopiero po rozmowach z Tobą podjął decyzję i powiedział jej, że chce się rozwieść. Gdyby nie Ty to pewnie by tkwił w tym małżeństwie. A tak to poznał Ciebie i... nagle postanowił zakończyć małżeństwo. Naprawdę to takie dziwne dla Ciebie, że ona w tej sytuacji obwinia również Ciebie? Pewnie, że Ty jej nic nie obiecywałaś itd., ale przyczyniłaś się do rozpadu jej małżeństwa.

tragiczne małżeństwo z trójką dzieci i ty się w to wpiepszasz. Pocieszycielka się znalazła.

żeby wyjaśnił sobie wszystkie sprawy z żoną i ratował małżeństwo a nie wpierdzielać się z butami..... życzę Ci żeby gościu poznał jakąś równie ''mądrą'' lolitkę jak między wami będzie trudniejszy czas (a wierz mi że będzie) i żeby za jej radą kopnął cię w tyłek jak teraz swoją żonę...

Ja mu nic nie radziłam ani nie sugerowałam, trudno byłoby żebym to robiła biorąc pod uwagę że sama nigdy nie byłam w takiej sytuacji i nie mam dzieci. Powiedziałam mu tylko tyle że powinien sam podjąć decyzję, w zgodzie ze sobą, i przemyśleć ją trzysta razy zanim cokolwiek zrobi, właśnie ze względu na dzieci.

Nie poszłam z nim do łóżka wogóle.

Jak to łatwo udzielać porad, kiedy ma się 20 lat i prawdziwe, dorosłe zycie przed sobą. Ten pan Mąż, zagubiony, nieszczęśliwy, Tatuś trójki dzieci znalazł pocieszycielkę w osobie koleżanki z pracy, i pod jej dyktando wylogował się z obowiązków wobec rodziny. Wzruszająca historyjka jakich wiele. Pytam jednak autorkę, czy z takim samym zapałem i poświęceniem zaangażuje się w życie samotnej matki trójki dzieci, czyli żony przyjaciela ? Pomoże jej poskładać życie na nowo, bez męża i ojca rodziny ? Bo komu do cholery jest trudniej ? - facetowi, który poleciał na młodą d...pę, czy kobiecie, która została sama z trojgiem dzieci do wychowania ?

Jak głupia jest autorka tematu ? Wiadomo, że w 100 %.. Rozumiem, ze chciała tu zaistnieć i to się udało. Jednak szkoda czasu, na czytanie takiej prymitywnej literatury.

masz rację, ja stąd spierdalam Wam też to radzę bo się odmóżdżycie całkiem