Wstydzę się swojej kobiecości

Skończyłam niedawno dwadzieścia cztery lata i od lat mam problem z postrzeganiem siebie jako kobiety. Onieśmiela mnie moje własne ciało, to że mam duże piersi, długie nogi, a komplementy dt. wyglądu wcale mnie nie cieszą, raczej krępują. Nienawidzę zwracać na siebie uwagi mężczyzn, więc robię wszystko, by wyglądać bardziej męsko, tuszując wszelkie atrybuty kobiety. Mimo to często czuję na sobie spojrzenia różnych facetów. Nie cieszy mnie to zbytnio, wręcz przeciwnie. Bo ja się was, drodzy mężczyźni, cholernie wstydzę. Nigdy nie byłam z żadnym z was, nie wiem co to seks, pocałunki, nawet bycie z jakimś z was (o ile nie jesteście moim bratem lub kumplem) sam na sam wywołuje we mnie niesamowity strach. Wszystko przez nieśmiałość, lęk przed bliskością. Przeraża mnie wizja tego, że ktoś mógłby mnie dotykać, wchodzić we mnie, odkrywać moje ciało. Stąd cały czas odpycham facetów i unikam zaangażowania. Tyle że to męczące na dłuższą metę.

Nie wiem czy jestem jakaś zaburzona czy co, ale tak właśnie mam. Boję się seksu, boję się mężczyzn...

Może spróbuj z kobietami. Trzeba od razu zaznaczyć, że w ogóle nie ma sensu ale kobiety i tak wiążą się ze sobą.

Jestem w 100% hetero akurat, tylko mężczyźni mnie kręcą, ale jak przyjdzie co do czego, to uciekam jak poparzona. Czuję się zażenowana, gdy jakiś facet zaleca się do mnie i nie pokazuję po sobie, że też byłabym zainteresowana.

Jak mam się przełamać?