zraniłam go i chcę to naprawić tylko on to utrudnia

Od dawna męczy mnie ta myśl że musiałam go zranić. Pocałował mnie a ja zamiast popatrzeć mu w oczy i odwzajemnić ten pocałunek to zwyczajnie zachowałam się tak jakby nic się nie stało i poszłam sobie. Może to był pocałunek ostatniej szansy? kurde chciałabym siedzieć w jego głowie, co on sobie myśli po tym o o tym? Chciałabym porozmawiać, wyjaśnić to ale nie odbiera tel. nie odpisuje na sms, często też wyłącza tel. nie ma możliwości kontaktu z nim. Mam czatować na niego tam gdzie pracuje? szalone troche Z drugiej strony sam sobie jest winien bo jak ja chciałam zbliżyć do niego to mi napisał, że ma żonę i dwie wspaniałe córki - żonaci faceci nie istnieją dla mnie i dziwne że do dziś tego dalej nie wie bo na wcześniejsze zaloty nie reagowałam nic ( szkoda, że to było w Publicznych miejscach bo nie chciałam robić mu obciachu rugając go że on żonaty, dzieciaty i podrywa inną ) Dla mnie była by to właśnie rozmowa ostatecznej szansy, po co mamy tak się oboje męczyć ( nie wiem jak on ale ja tak )

..

czytałaś dziwko o co chodzi? albo nie rozumiesz co po polsku napisane jest:)

drażni się z tobą :)

przecież taka zabawa jest bez sensu. Nic nie wynika z tego. Może odpuścić i czekać aż książe znudzi się tą zabawą i raczy się odezwać?