Zerwałam kontakt z wszystkimi znajomymi

Nie odbieram telefonów, nie odpisuję na maile/ wiadomości gg/ sms, zlikwidowałam konto na fejsbuku. Nie chcę, żeby ktokolwiek się wtrącał w moje życie, przypominał o przeszłości...

ja nie mam konta na NK ani na FB- gowno mnie obchodz akoledzyz eskoly i studiow

Mam dosyć ludzi, którzy interesują się tym, co robię, mam dość tego, że muszę się tłumaczyć dlaczego postępuję tak a nie inaczej, a gdy odczuwam pustkę, nikogo przy mnie nie ma.

Tu nie chodzi o znajomych ze szkoły itp., ale także i o osoby, które uważałam za przyjaciół. Nie chce mi się już udawać, że te kontakty nic nie wnoszą w moje życie...

czyli kogos uwazlas z aprzyjaciol/ coz aj nigdy nikogo nie uwazalm za przyjaciela -odludek od przedszkola jestem

Teraz zostałam już sama i może dobrze, bo tak szybciej ze sobą skończę...

gdybym se byla milionerka to bym s edom na odludziu kupiła- i na awsze odizolowala sie od ludzi poz a rodzina

moi pryjaciele to tivi komp i ksiazki- coz oni nie rania i nie zdradzają

Teraz już zawsze będę sama i wolna, a nie z tymi ludźmi u boku, którzy mnie wiecznie nie doceniali wystarczająco. Zawiodłam się na wszystkich po kolei, a ja już nikomu nie zamierzam ufać...

byl taki miliareder Howard Hughes-co ostanie 18 alt zycia spedzil wizolacji od swiata i -tez bym tak a chciala

to straszne ze trza chodzic do pracy i stykac sie zludzmi-chyba ze ktos pracuje w domu

szkoda z enie njestem artystka , rentierka , milinerka -bym s emogła na odludzou zyc i nie pracowa

Nieraz dawałam do zrozumienia, że jest ze mną fatalnie, a ludzie mieli to gdzieś. Ważniejsze niż to, co czuję było moje wykształcenie - pytali dlaczego przerwałam studia a co miałam im powiedzieć? Że jestem chora psychicznie i wszystko przegrywam po kolei... Ech, nie ma dla mnie nadziei.

Ja kiedyś kochałam ludzi, traktowałam jak sacrum, a teraz czuję do nich potworny żal. Co oni mogą wiedzieć o tym, co przeszłam? Żyją w większości w niemal idealnych warunkach, zawsze byli kochani i doceniani... Ja z kolei od dziecka byłam kompletnym nieudacznikiem...

przeczytalam gdzies madre zdanie - niemam przyjaciol swym przyjacielem czynie moj umysl-trzymam sie t ego

nigdy niełazilam z kolezakami po sklepach , klubach , nie plotkowalam przy kawie nie wisze na telefonie -ludzie poza bliskimi s ami totlanie obojetni

A mnie właśnie, do kurwy nędzy, nie są obojętni. Ciągle diabelsko mi na ich zależy, ale pogniewałam się za to, że nikt mnie nie wspiera...

wiec warto zobojetniec- jak masz rodzin e-partnera to zycie towarzyski ei tzw pryyzjaciela s a psu na bude

a co przeszlas w przeslosci??

w szkole a nawet w przedszkolu mi dokuczali-wiec na zawsze w tak mlodym wieku stracilam wiare w ludzi i w przyjazn

Przemoc w szkole. Przez to nabyłam fobii społecznej i zaczęłam non stop uciekać. Przerwałam studia, trafiłam do psychiatryka i teraz, gdy chciałabym żyć bez przeszłości ktoś zaczyna o nią pytać.

Przemoc w szkole. Przez to nabyłam fobii społecznej i zaczęłam non stop uciekać. Przerwałam studia, trafiłam do psychiatryka i teraz, gdy chciałabym żyć bez przeszłości ktoś zaczyna o nią pytać.

A to niedobrze dla ciebie ;) Ktos cie nie docenil? I huj z ta osoba ;) nie wiadomo co inni maja w glowie, moze cie docenili a tego nie okazywali :) Rob swoje. Badz mila i kulturalna do tych co sa mili dla ciebie. Do chamow badz chamska, a jak juz musisz sie odzywac np. w pracy to krotko i na temat.

ludzi trza traktowac uprzejmie lodowato na dystansn--kolegom z pracy sie nie zwierzac , po pracy sie z nimi nie spotykac - sasiadow do domu nie wpuszczac- nie miec kwiatow i ziwrzat by nie musiec dawac obcym kluczy do domu-nie ufac nikomu

Mam już dość tego, że ktoś pyta o to dlaczego zawaliłam studia i zarzuca, że zaniedbywałam naukę. Gówno prawda. Uczyłam się, ale co z tego, skoro czułam się samotna i nikt nie doceniał moich starań. Miałam potworną fobię, bałam się kolegów z roku, ciągle się cięłam i ryczałam do poduchy. Bo mimo że mam dopiero 24 lata odebrano mi już wszystkie szanse i nie mam prawa nawet naprawić swoich błędów.

Mozna sie spotykac po pracy, ale trzeba byc ostrozym, taktownym. Nie rozdawac zaufania nie wiadomo gdzie.

Zyjesz po to, zeby ktos docenial twoje starania? Dzieczyno. Kazdy sobie rzepke skrobie ;)

Nie musisz opowiadać ludziom o tym co przeszłaś, jestem tego zdania że z obcymi należy dzielić się tylko dobrymi wiadomościami i to też umiarkowanie,jak idzie ci źle to inni się jeszcze z tego cieszą a nie współczują ci, znajomi i tzw."przyjaciele" są tylko wtedy gdy jest dobrze, gdy potrzebujesz pomocy,zostaje tylko rodzina, to na niej mozesz polegać,dlatego nie wiem co ci tak zależy na tych znajomych,olej ich

Nie opowiadaj o swojej przeszłości jeżeli jest ona dla Ciebie bolesna. Gdybym ja opowiadala ludziom jakie mam życie... Przytulam

Mówie o tym innym dlatego, że chcę, żeby wiedzieli, że to, że tak się zachowuję, nie wzięło się z niczego. Problem w tym, że i tak nikt mnie nie rozumie.