Zostałem sam

To było rok temu. Dziewczyna ubrana w czarne spodnie, Buty glany długie rozpuszczone blond włosy zakrywające całą twarz. Nigdy nie zdarzyło się by patrzyła prosto w oczy. Zawsze miała pochyloną głowę i nigdy nie spojrzała wyżej. Była dziwna. Nigdy nie widziałem jej w towarzystwie kogokolwiek, dziewczyny czy chłopaka. Zawsze sama. W sklepie, na przystanku autobusowym, w parku na ławce. Taka jakaś dziwna była. A jednak mnie zaciekawiła. Pamiętam ile zachodu trwało by do niej dotrzeć, zagadać i wreszcie usłyszeć jej głos. Miły, spokojny cichy, taki trochę matowy, wytłumiony. Jak ona sam. W czerni. Po miesiącu luźnych widzeń i zdawkowych słów, bo nie można tego było nazwać spotkaniami dała się wreszcie namówić na kawę i lody. Dziwne, ale prawdziwe. Piła kawę i jadła lody z gracją i jakby wystudiowaną elegancją. No kurcze. Dama w czarnym uniformie. Po trzech miesiącach udało mi się ja namówić na wizytę u mnie w domu. I tam przeżyłem kolejny szok. Pozwoliła mi na zabawę swoimi włosami. Zaczesałem ją w koński ogon. Nałożyłem delikatny makijaż i podsunąłem jej lustro. Usłyszałem krótkie: WIEM JAK WYGLĄDAM UMALOWANA. Nie musisz mi pokazywać. Nie robię tego z wielu powodów. Ale została tak do wieczora. Następnego dnia przymierzyła w sklepie parę rzeczy, które kupiłem. Poprosiłem w domu by przebrała się w coś według własnego uznania. Po pół godzinie wyszedłem z Boginią na spacer. Chyba po pół roku doszło do pierwszego całusa. Dalej jakoś tak dziwnie wyszło. Po deszczu zmoknięci biegliśmy do domu wytrzeć się i przebrać w coś suchego. Gdy wycierałem jej włosy wyszło tak jakoś i stało się. Była moja. Szok przeżyłem jeszcze raz, Byłem jej pierwszym facetem. Idylla trwała w sumie rok, od pierwszego dnia jak ją zobaczyłem. W zeszłym tygodniu odeszła. Tak samo jak się pojawiła. Cicho w czerni. Gdy porządkowałem jej rzeczy znalazłem kopertę z zeszytem. I te słowa na pierwszej stronie... Jeżeli to czytasz, to mnie nie ma już obok ciebie. Kochałam Cię. Ale widać nie było nam pisane być razem.