Nadal cos we mnie siedzi z dawnej mnie

Kiedys bylam zakompleksionym,cichym dzieckiem, wpadlam w depresje. Czasami sie zdarzylo ze ktos mi dokuczyl czy cos.Glownie to wina moich rodzicow ze mnie tak wychowali ale co zrobic, dluga droga przede mna, jest lepiej o wiele, juz sie nie trzese jak mam na kogos spojrzec,nawet zagadam.Ale lapie sie na tym ze w grupie mowie niepewnie, i chyba najmniej.Jednak mam poczucie ze jestem wazna dla ludzi,ze chca mnie poznac i chyba nawet lubia.I tu sie zaczyna - uciekam, odzywaja sie dawne kompleksy.Nie wiem juz, w glowie mi sie miesza czy ja sie zmienilam czy ludzie poprostu na poczatku sa bardziej kulturalni wraz z wiekiem a pozniej i tak mnie obgadaja.Doradzcie cos.

up

nic nie poradzicie?

wo i prostatctwo panuje a jeden by drugeigo w lyzce wody utopił

No tak ale to tez wina rodzicow jak mnie wychowali. Nie dziwie sie ze nie przepadali za mna, bylam gburowata a tak naprawde w srodku przestraszona choc staralam sie grac obojetna... Teraz jest troche inaczej tylko ze to wszystko do mnie wraca

up

nie wiem co Ci radzić. TEraz każdy się rozpycha łokciami a człowiek, który sam jest niedopieszczony z trudnem się będzie zmuszał do adorowania innych.