MAM 22 LATA, CHODZE Z CHŁOPAKIEM PO TO ABY NIE BYC SAMA...

Mam faceta od 2 lat, ja 22, on 29. Na poczatku super, jednak z czasem, gdy mialam depresje jakos przestalam do niego cokolwiek czuc- nie mam ochoty na spotkania, na sex. Widujemy sie czesto. On snuje powazne plany. Kocham go, uwazam go za wspanialego przyjaciela, ale nie jestem pewna czy chce z nim byc cale zycie... Trzyma mnie prz nim tylko to,że mysle,ze gdy odejde od niego nikogo nie znajde nikogo i bede sama...

Bardzo egoistyczne. Jeśli Ty nie masz planów wobec niego to lepiej nie rób mu nadziei.

widocznie wcale go nie kochasz

Ciekawie pojmujesz miłość. Chyba, że masz na myśli wyłącznie braterską. Ale o co Ci chodzi tak właściwie? My mamy wiedzieć co powinnaś robić?

boisz sie samotnosci

A ja Cię rozumiem choć starsza jestem o wiele lat. Wyszłam za mąż bo bałam się zostac sama. Dobry czlowiek mi się trafił, więc czego więcej trzeba. Grać potrafię przez resztę życia

nie jestem z tym chlopakiem ale to jedyny ktory ma powazne plany wobec mnie, reszta to wiadomo.. nie kocham go, nawet czasem mnie wkurza ale stara sie niesamowicie o mnie, jest taki ..inny niż ja.. pelen życia, optymista, pomysłowy eh czas pokaze, na razie jestem obojetna na niego i w ogole na to czy kogos bede miala

hummmmdrummm A ja Cię rozumiem choć starsza jestem o wiele lat. Wyszłam za mąż bo bałam się zostać sama. Dobry człowiek mi się trafił, więc czego więcej trzeba. Grać potrafię przez resztę życia A potem się wszyscy dziwią, jak można ufać kobiecie. jak czytam takie teksty, to już wolę być sam do końca życia;/