Czy życie jest tak okrutne

Napiszę krótko.Moje 25 lat w związku to pasmo udręk.Ciągłe obrażanie się,wymówki ,kłótnie,głupie uwagi,pretensje o wszystko i o nic.Sex tylko wtedy kiedy żona ma ochotę.Taką wybrałem sobie partnerkę podobno na całe życie.ale już chyba nie dam rady.Co o tym myślicie czy warto było tak długo czekać?

miałam tak jak Ty, ale uwolniłam się, nawet staż podobny, bo 20 lat małżeństwa plus 5 lat znajomosci

jeśli nic juz nie jesteś w stanie zrobić, a tej drugiej stronie jest tak pewnie dobrze, bo się po prostu ustawiła, to nie ma sensu tego ciagnąć, takie jest moje zdanie. Jeśli współmałżonek kocha i zauważa, ze drugiej osobie jest w zwiazku niedobrze, to stara się się to zmienić. Jeśli ma to gdzieś, to tylko dowód, ze miłości nie ma

To nie jest takie proste jak to się wydaje , tyle lat po slubie. Macie przecież jakies piękne wspomnieia. Może zona ma jakieś zaburzenia libido , tak samo jest z panami jedni maja wiecej ochoty na sex a drudzy nie

nie można żyć z kimś tylko dla wspomnień... One zawsze są i będą... Po rozwodzie tez nieraz wspominam, a jesli mnie nachodzi na nadmierne rozrzewnienie, zaraz mam w zanadrzu te drugie nieco mniej miłe dla dla równowagi ! Szkoda się męczyć, ale pod warunkiem, ze zawiodły wszystkie sposoby ratowania związku

Najpierw czekałem żeby dzieci usamodzielniły się.Później żal mi było zostawić to do czego ciężką harówą doszedłem i ciągle wierzyłem że może to się zmieni. w ten oto sposób minęło moje życie.A teraz...

wiadomo to nie są proste wybory.. ale to tylko rzeczy materialne i nic więcej ! Ważne, ale nie najwazniejsze i co Ci po nich jak i tak jesteś nieszczęśliwy i niespełniony... Masz poukłądane w głowie, bo fakt ze brałes pod uwagę dzieci jest na plus dla Ciebie i widać, że nie myślisz jak egoista. Ale podobno i ten powód nie jest najlepszy by tkwić w czymś niedobrym

Halina dobrze mówi i tak być powinno oboje małżonkowie musza się starać, inaczej to jest tylko tragedia

a mnie się wydaje, że jak na co dzień jest niedobrze w związku, są manipulacje, wykorzystywanie itd to siłą rzeczy i w sypialni jest do niczego. Brak miłości tu ma miejsce i tyle. Można nie mieć sił, ochoty itp ale zawsze pozostaje czułość, wyrozumiałość, zwykłe bycie razem niekoniecznie kończące się seksem. Autor wygląda na bardzo nieszczęśliwego i zrezygnowanego

Oj żebyś wiedziała jaki jestem zrezygnowany z życia i ze wszystkiego.Teraz dopiero przemyślałem po co to wszystko.Wybudowałem dom, kupiłem samochód jeden, drugi,trzeci.Zrobiłem remont domu i tylko słyszałem do czego to robisz mnie to jest nie potrzebne.Czy to jest normalne?