chora od pomad miesiąca i problem z rodzicami

Mam pewien problem. Od miesiąca nie mogę się wyleczyć, początkowo miałam jedynie kaszel i czasem bóle gardła, poszłam do jednego lekarza - stwiedził, że nic mi nie jest. Jak się pogorszyło tak, że w nocy nie mogłam spać, bo się dusiłam, poszłam do innej pani doktor, która stwierdziła zapalenie gardła i tchawicy, przepisała antybiotyk i kazała przez cały tydzień nie chodzić do szkoły tłumacząc, że takie skupisko ludzi to siedlisko wirusów, a osłabiony organizm jest bardzo podatny na nie. Cóż, mojej kochanej mamie się to nie spodobało i już w środę byłam w szkole, dalej kaszląc, spędzając lekcje na powstrzymywaniu się od zakłócania tym lekcji. Niby czułam się w miarę dobrze, ale te napady były nie do zniesienia. No i skończyłam antybiotyk a kaszel nie ustał. Znów poszłam do lekarza, tego samego co za 1 razem, znów nic nie wykrył. Wczoraj cały dzień bolało mnie gardło i nos, ale to zignorowałam. Wieczorem wybrałam się na noc do chłopaka i od razu tego pożałowałam - smarkałam mu nad uchem całą noc i źle się czułam. Dzisiaj jest jeszcze gorzej, czuję się strasznie, dalej smarcze, gardło dalej boli, kaszel też jest. I mój problem polega na tym, że rodzice ciągle uparcie uważają, że to wina tego, że czasem wyszłam z domu (na spacer, autobusem do chłopaka - nic więcej) i to może ze trzy razy. Za to ja uważam, że wina jest po stronie matki, która tak bardzo bała się, żebym nie zawaliła szkoły (tak, w 2 tygodniu września) i kazała mi do niej chodzić mimo zakazu lekarki. Ja uważam, że gdybym wtedy posiedziała do końca tygodnia, wyleżała to, już teraz nie byłoby problemu. I wcaaaaaale nie ostrzegałam jej, że tak będzie. No i stąd moje pytanie: kto ma racje? Rozchorowałam się przez noc u chłopaka (tak, bo przecież przeziębienie rozwija się w godzinę) i 3 wyjścia z domu wcale nie lekko ubrana, czy przez to, że osłabiona siedziałam w szkole łapiąc wszystkie możliwe wirusy?