Nie radzę sobie z...

moją psychiką w ciąży. :( Nie poznaje samej siebie. Jestem rozdrażniona, czuję lęk. Jestem rozkojarzona. Nie panuję nad niczym. Brak koncentracji, nawet przestałam odmieniać niektóre wyrazy, albo sama dodaje nie istniejące końcówki. Jednym słowem nie myślę. Wybucham... bez powodu... I to wszystko odbija się na moim związku. Mojemu partnerowi chyba ciężko to wszystko zrozumieć, że kobiety psychika może się tak zmienić w ciąży. A mi ciężko zrozumieć że on tego nie rozumie - tego jak ja się czuję. Jest wspaniały i w ogóle ale nie umie się odnaleźć, albo to ja. Już nie wiem jak sobie z tym poradzić. Rozmowy ok, na chwilę bo na drugi dzień znowu coś palnę czy mam humor i nawet nie pomyślę i sprzeczka gotowa. Czasem jak jest OK i on ma ochotę na seks to ja nagle wybucham i urządzam scenę że mnie traktuje jak rzecz. No przecież to nie jest normalne!!! Czy psycholog coś pomoże? Jak sobie radzić. Pomóżcie! Ciągle ryczę i powoli zaczynam sięgać po papierosy. Jestem wkurzona na siebie i koło się zamyka. Mam dość

Podstawą jest zdawać sobie sprawę z tego że powodem są zmiany hormonalne jednak ta wiedza powinna spowodować że zaczniesz się kontrolować (ja potrafiłam) a nie poddawać swoim nastrojom tak całkowicie. Obok nas żyją ludzie którzy nie podlegają takim zmianą i na pewno nie są do końca przygotowani na takie nastroje. Tobie też ciężko by było znieść taką osobe gdyby to kogoś innego tyczyło więc postaraj się więcej cieszyć niż zamartwiać. Życie toczy się dalej, ciąża jest chwilowa i zaraz jej nie będzie, będą inne sprawy , co innego będzie ważne i własnie już teraz budujcie wspólnie spokój bo po porodzie go zabraknie a jak juz w ciąży coś nie grało to jeszcze gorzej będzie jak pojawi się maluch.