Jestem zazdrosna o jego rodziców!

Mam wrażenie, że są dla niego ważniejsi niż ja. On twierdzi, że przesadzam i być może ma rację, bo skłonności do przesady niestety mam. Mówi, że nie mam podstaw, by tak myśleć, i że to ja jestem dla niego najważniejsza na świecie. Niby tak, ale ja cały czas mam w pamięci to, jaki oni mieli na niego wpływ, gdy z nimi mieszkał. Dopiero ja otworzyłam mu oczy na pewno sprawy. I dlatego teraz tak bardzo się wkurzam, kiedy on np. dzwoni do domu. Wiem, że przesadzam, że jak ja bym się czuła, gdyby on się tak zachowywał w stosunku do mnie, gdyby wrogo reagował na to, że dzwonię do rodziców itp. Ja to wszystko wiem. A mimo to ja nie tylko jestem wtedy zła, ale i nie potrafię tego ukryć. To jest w tym wszystkim najgorsze. Jak sobie z tym poradzić? Bo wiem, że to nie w porządku, że to strasznie głupie i chcę to zmienić.

to zmień, przestań o tym myslec, bo to chore, ze jestes zazdrosna o rodziców -.^

a kim ty jesteś? Jesteś tylko dziewczyna, niby kobieta życia ale i tak jesteś /obca/. Miałam to samo i po rozstaniu wiem że to była głupota rodzina to rodzina NIGDY Z NIĄ NIE WYGRASZ, RODZICE I RODZEŃSTWO ZAWSZE BĘDĄ NUMEREM JEDEN a to w sumie dobrze o chłopaku świadczy.