O studiach... uniwersytetach, szkołach niepublicznych

Zawsze chciałem studiować na dobrym Uniwersytecie. Od zawsze marzył mi się UJ w Krakowie, ale niestety nie mogłem tam pójść (z wielu powodów, głównie finansowych). Złożyłem dokumenty na pewien inny uniwersytet..., ale zrezygnowałem na rzecz uczelni prywatnej - tak, wiem jakie są zdania większości: prywatna, niepubliczna = ta gorsza, ''za kasę'', niski poziom itp. Jednak ja tak nie uważam - nie jest ważne gdzie człowiek się uczy: czy to jest prestiżowy Uniwersytet. Bo to nie budynek, mury świadczą o tym ile człowiek będzie w stanie się nauczyć, ile wyniesie z danej szkoły - to od niego zależy, od jego motywacji, mobilizacji i tego co tak naprawdę chcę. Nie było mnie stać na studia stacjonarne w dużym mieście, ale zawsze chciałem się uczyć. Włożyłem dużo serca w to wszystko, uczyłem się z pasją - tego co mnie tak naprawdę interesuje. Szkoda słyszeć teraz od innych: że liczą się studia stacjonarne na Uniwersytetach... choć ja tak naprawdę uważam, że ważne, aby się rozwijać - a szkoła to tylko umożliwia. I to ile się nauczymy, zależy tylko od Nas samych oraz naszego zaangażowania. A jak Wy uważacie?

inaczej byś pisał jakbyś studiował na Uniwersytecie... Może i są dobre uczelnie prywatne, ale to jest promil w morzu uczelni sprzedających dyplomy za terminowe opłacanie czesnego. Zauważ, że na prywatne biorą każdego nawet najgorszego idiotę, a na Uniwerku są rankingi, egzaminy wstępne, rozmowy kwalifikacyjne. Generalnie to uczelni jest za dużo, teraz byle tłuk z ledwo zdaną maturą może sobie studiować, całe szczęście idzie niż demograficzny i zatopi przynajmniej część tego szajsu.

Nie wiem czy inaczej bym pisał - bo miałem możliwość studiowania na Uniwersytecie, ale jednak wybrałem szkołę gdzie realizowana była specjalność jaka mnie interesuje. Teraz na Uniwersytet też może dostać się każdy - naprawdę, jest wiele kierunków gdzie na stronach wręcz proszą o to, by studenci składali dokumenty lub robią kilka naborów - i to na dobrych uniwersytetach. A na niestacjonarne - przyjmują wg kolejności, więc też biorą jak ''leci''. Uniwersytety też coraz bardziej liczą na kasę - mam znajomych i wiem kto dostał się na jakie uniwersytety... I to, że Uniwersytet ma w nazwie uniwersytet to czasem nie jest dużo lepszy od uczelni prywatnych. A czasem prywatne są lepsze od niektórych (przykładowo poziom nauczania: u mnie na pierwszym roku 16 różnych zaliczeń i egzaminów, masa prac, projektów a u koleżanek - 2-3 zaliczenia, reszta ocen za obecność lub pracę... - i to ten sam kierunek). Co do terminowego opłacania czesnego - to nie tylko na prywatnych pilnują. A uczelni to prawda jest bardzo dużo - ale różnią się na pewno rangą. Ja skończyłem Akademię.

to tradycja, wykladowcy, studenci, osiagniecia, mozliwosci. Dziwie sie ludziom, ktorzy mogac za darmo studiowac w dobrych uczelniach wybieraja byle jakie. To juz lepiej uczyc sie smemu w domu ( tyle,ze papierka nie ma. Miałam zajecia ze studentami na Politechnice i w prywatnej uczelni . to drugie było szkólką. Poziom studentow zaden, zero inicjatywy, kreatywnosci, zalezaloi im tylko na zaliczeniach, zaplecze beznadziejne. głownie kreda i tablica. Czułam sie jak w gorszym gimnazjum, Nie mowie, ze na Politechnice byli sami madrzy, ale jednak sie zdarzali.

liczy się wiedza! papierek też niestety, ale bardziej niz UJ AGH i inne liczy sie to co potrafisz. Na samym autorytecie uczelni daleko nie zajedziesz

owszem, czasem mozna zajechac daleko na autorytecie uczelni. Znajoma konczyla Berkeley, aplikowała o prace nie całkiem zgodnie z wykształceniem, facet rzucil okiem na pierszą strone CV i stwierdził,ze skotro sobie tam dała rade , to i w pracy da. Powazni parcodawcy biora pod uwagę poziom uczelni.

Może ktoś jeszcze się wypowie?

podbijam

dam ci jeden przykład. W moim mieście dziewczyna zaczęła studia na uczelni prywatnej. Po roku przeniosła się z rodzicami do większego miasta i chciała kontynuowac naukę (od drugiego roku). Okazało się, że tam nikt o tej "naszej" uczelni nawet nie słyszał, że nie jest w ogóle uznawana. Poza tym mam tam znajomych i wiem, jaki jest poziom nauki. Drugi przykład: moja znajoma miała pracę, w której wymagano od niej wykształcenia wyższego. Wiedziała, że chce w moim mieście spędzić resztę życia, jest tu urządzona, ma rodzinę, pracę - więc dla formalności i świętego spokoju skończyła tę uczelnię - więcej jej nie potrzeba. I tu ją popieram. Moje zdanie: lepsza najgorsza państwowa niż najlepsza prywatna.

( najlpiej paru róznych) - i wiadomo, jak to działa. Faktem jest,ze w Polsce niepubliczne sa daleko za państwowymi. U nas te niepaństwowe nie maja tradycji, po prostu kto chce, to otwiera , zadna kontrola. Na swiecie owszem, Univ Harvarda jest prywatny.

jasne,ze mozna byc tez genialnym saommoukiem, nie konczyc zadnej uczellni , ale ILU takich jest. Tak samo - na byle jakiej uczelni moze sie trafic zapaleniec -ale w praktyce wyglada to zupełnie inaczej.

Jestem zadowolony, że w ogóle mam możliwość nauki. Nieważne gdzie - a ważne jak.

Jeżeli człowiek chce się uczyć, to będzie się uczył - nieważne, co to za szkoła. Bo szkoła to tylko kierunek. Do reszty dochodzi się samemu.

Z Każdym Dniem... - zgadzam się w całej zupełności. I to jest najmądrzejsza odpowiedź.

hej. MAm pytanie odnosnie studiow. Przerwalam studia , to byl rok akademicko 2007/2008. nie zaplacilam za studia na czas i pod koniec semestru wyrzycili mnie z listy studentow. i tak poplynelam... ponoc mozna wrocic do 5 lat na studia. nie wiem wlasnie jak to sie liczy, czy wlicza sie ten rok zawalony , czy licza to od nastepnego? bo nie wiem, czy wlasnie wtamtym roku byl ostatni moment na powrot, czy to wlasnie teraz czas mi sie konczy... prosze o pomoc.

"prywatna, niepubliczna = ta gorsza, ''za kasę"" czasem na niektórych uczelniach prywatnych są projekty, które zapewniają bezpłatne studiowanie dla każdego, kto chce