Kłóce się z siostra, BO jej zazdroszcze..

zazdroszcze jej tego, że jest normalna.. wie jak sie zachować, umie rozmawiać, jest aktywna, wszyscy ją lubią ,jest zaradna.. coś potrafi , ma talent.. a ja? młodsza niedoróbka.. wiecznie zagubiona, zamknięta w sobie.. odizolowana od ludzi, pieprząca sobie życie całkowicie.. przez to nie mozemy sie ostatnio dogadać.. ona stała się dla mnie zagrożeniem.. jestem nienormalna, ale po prostu wycofuje sie z kontaktów z ludzmi, którzy coś osiągają.. są kimś.. odizolowałam sie tak od wszystkich.. nie wiem czy psycholog mi pomoże kurde.. nie wiem czy to już nie za daleko zaszło..

co o tym myslicie..

myśleć - mam własne sprawy

Powiem ci taka mala glupotke: ja i moja siostra mialysmy to samo, moze w mniejszym stopniu - obie jestesmy tak samo nieobyte i niezaradne, ale ja zawsze jakos radzialm sobie nieco lepiej. Teraz za to siostra mnie przeskoczyla i to ja powinnam zazdroscic jej. Udalo sie jej, moze i Tobie sie uda?